ΚΥΡΙΑΚΗ TΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ
Εκ του Κατά Ιωάννη
«εγώ περί αυτών ερωτώ, ου περί του κόσμου ερωτώ, αλλά περί ων δέδωκας μοι», «ότι σοι εισί, και τα εμά πάντα σα εστί, και τα σα εμά…».
Τα
πάντα είναι ένα αδελφοί μου. Τα πάντα
ενώνονται μέσα στην αγάπη του Υιού και του Πατρός. Και μέσα από αυτήν την αγάπη, έρχεται κοντά μας η μόνη
δυνατότητα σωτηρίας: ο Χριστός. Έρχεται κοντά μας Εκείνος που μας προσλαμβάνει που
μας αγαπά, που μας σώζει.
Ακούσατε
τις λέξεις που χρησιμοποιεί για να μιλήσει για εμάς. «Επάρας τους οφθαλμούς αυτού εις τον ουρανόν» για εμάς, προσεύχεται,
στρέφει την αγάπη του συνέχεια προς τον Πατέρα και μας υπερασπίζεται. Μας προσλαμβάνει.
Μας ενώνει. Μας αναφέρει προς τον Θεόν.
Σήμερα,
αδελφοί μου, ο Χριστός, μας δείχνει τον δρόμο για την σωτηρία, για άλλη μια
φορά ξεκάθαρα: Η αγάπη. Η αγάπη του
Πατρός και του Υιού. Η αγάπη που πρέπει να έχουμε μεταξύ μας. Η αγάπη που πρέπει
να έχουμε προς αυτόν. Η μεγάλη αγάπη που έχει για εμάς.
Πρέπει
να νιώσουμε αυτήν την ενότητα.
Πρέπει να αφήσουμε τον νου μας να δεχτεί αυτόν τον τρόπο ύπαρξης. «Ου περί του κόσμου ερωτώ», δεν πρέπει να
νοιαζόμαστε περί του κόσμου, γιατί ο κόσμος θα εμποδίσει αυτήν μας την ενότητα.
Πρέπει να ερωτούμε για Εκείνον που μας αναζητά. «αλλά περί ων δέδωκας μοι, ότι σοι εισί». Γιατί Εκείνος αδελφοί μου,
δεν είναι πια στον κόσμο, αλλά εμείς είμαστε στον κόσμο. Εκείνος ήλθε κοντά
στον Πατέρα και εμείς πρέπει να πάμε στον Πατέρα. Να μην αφήσουμε τίποτα να μας
κρατά, να μας δένει, να μας εμποδίζει από αυτήν την ενότητα της αγάπης.
Είμαστε
στον κόσμο, αλλά δεν είμαστε αυτού του κόσμου. Πώς μπορούμε να το καταλάβουμε
αυτό; Πώς μπορούμε να βιώσουμε την ελευθερία που μας προτείνει συνέχεια ο
Χριστός;
Στο
σημερινό ευαγγέλιο μας δείχνει τον δρόμο. «επάρας
τους οφθαλμούς αυτού εις τον ουρανόν». Εκεί
είναι η πατρίδα μας. Εκεί πρέπει να
στρεφόμαστε συνεχώς. Σ΄ αυτήν την κατεύθυνση είναι η ελευθερία μας. Σ αυτόν τον
ανοιχτό διάλογο με τον Θεό. Εάν μπορέσουμε να καταλάβουμε αυτό το «σοι εισί, και τα εμά πάντα σα εστί»,
τότε θα νιώσουμε την μεγαλύτερη χαρά που υπάρχει. Τότε θα βγούμε από τα περιορισμένα
όρια του κόσμου για να αγγίξουμε, όσο είναι δυνατόν, τα όρια της αγάπης του
Θεού, τα όρια της «συνύπαρξης» με τον Θεό.
Με την δυνατότητα που μας δίνει Εκείνος που προσέλαβε το ημέτερο φύραμα. Εκείνος που προσεύχεται για εμάς: «πάτερ άγιε, τήρησαν
αυτούς εν τω ονόματι σου ω
δέδωκας μοι, ίνα ώσιν εν καθώς ημείς».
Να γίνουμε ένα, όπως ο Υιός και ο Πατέρας.
Να γίνουμε ένα όλοι εμείς οι πολλοί. Με τις πολλές επιθυμίες, με
τις πολλές, ατέλειωτες ανάγκες. Με τον τόσο πολύ εγωισμό που μας φτωχαίνει, με
τις τόσες πολλές ανάγκες.
Κι όμως σήμερα σ’ αυτό το ξεχείλισμα αγάπης από τον Χριστό για
όλους εμάς, πρέπει να βρούμε τον εαυτό μας. Πρέπει να ανακαλύψουμε τον εαυτό μας. Ότι λέει για εμάς.
Στην σημερινή γιορτή, των αγίων Πατέρων, να γιορτάσουμε αυτήν την
ενότητα. Το «εμείς», ενάντια στο «εγώ». Αυτό που συμβόλισαν οι Πατέρες και
αυτό για το οποίο προσεύχεται ο Κύριος μας. Να ζητήσουμε με την καρδιά μας την
σωτηρία μας. Για να συμβεί αυτό που ζητά. Αυτός που τόσο πολύ μας αγάπησε. Κι
αν το πετύχουμε, και αν σωθούμε, τότε θα έχουμε την χαρά. Την χαρά του Χριστού
πεπληρωμένη μέσα μας.
Τότε τίποτα άλλο.
Τότε τα πάντα ένα.