Υπάρχει
ένας χώρος Άγιος, τόσο βαθιά στην ψυχή μας, που συνέχεια ξεχνάμε την ύπαρξή
του. Παρ’ όλο που καταλαμβάνει ολόκληρο το κέντρο της ύπαρξής μας. Είναι τα
Άγια των Αγίων, η περιοχή αλλά και η κατάσταση
που αισθανόμαστε την περισσότερη οικειότητα
με τον Θεό. Ο καθ’ ένας μας, ξεχωριστά. Είναι εκεί που βλέπουμε πιο ξεκάθαρα τα «ίχνη»
του Θεού, μέσα μας, αλλά και γύρω μας.
Αλλά,
γίνεται πολύ συχνά, ένας απαγορευμένος χώρος για εμάς……. Γιατί για να εισέλθουμε
χρειάζεται μια κάποια προετοιμασία, κάποια θυσία πολλές φορές έως αίματος.
Χρειάζεται αγιότητα.
Και
το πιο δύσκολο από όλα για εμάς, να μπούμε… μόνοι μας. Είναι αυτή η δυσκολία μας μείνουμε μόνοι μας, να μπούμε
στον εαυτό μας και να παραμείνουμε εκεί. Έστω για λίγο.
Χωρίς
έγνοιες, χωρίς μέριμνες, χωρίς λογισμούς. Χωρίς την αμαρτία που φέρνει στην ζωή
μας αυτήν την συνεχή κίνηση, την ανάγκη των συναναστροφών, με τους άλλους, όχι από
Αγάπη ή με Αγάπη, αλλά μόνο και μόνο για να υπάρξουμε, για μια στιγμή. Η θέα
του προσώπου του άλλου, συνεχώς γίνεται θέα του δικού μας προσώπου και αυτή η
πλάνη επαναλαμβάνεται συνεχώς αλλάζοντας βέβαια συνεχώς και τα πρόσωπα που μας
περιβάλλουν. Αυτό είναι μια πτυχή της αμαρτίας μας.
Όμως
ο χώρος ο Άγιος, μέσα μας, παραμένει πάντα σταθερός, αλλά συχνά…. άδειος. Από
εμάς.
Δεν
επισκεπτόμαστε τον εαυτό μας και ούτε τον Άγιο χώρο μας, το κέντρο της ύπαρξης
μας.
Γιατί
δεν κάνουμε αυτό που έκανε η Παναγία.
Είμαστε
και εμείς γεννημένοι, όλοι, από ένα θαύμα.
Για αυτό και είμαστε αφιερωμένοι στον Θεό και εκεί θα επιστρέψουμε. Αλλά σαν
πρόσωπα, μοναδικά. Εάν θα δείτε, η Παναγία πως πορεύεται, με συνοδεία, με
φανούς, με λαμπάδες, με τους γονείς της και απέναντι την περιμένει ο Ζαχαρίας,
το μέλλον, ο πατέρας του Προδρόμου.
Έτσι και εμείς, περιβαλλόμεθα από όλους αυτούς που ο Θεός στέλνει για να γίνουμε καλλίτεροι. Όσους συναντάμε στην ζωή μας, τους επιλέγουμε πολλές φορές χωρίς να το καταλαβαίνουμε, για την σωτηρία μας.
Φωτίζουν
όλοι τον δρόμο μας προς το Ιερό, προς τον ιερό χώρο της ζωής μας, προς τον
Αρχιερέα του Θεού που θα μας εισάγει στο χώρο και την κατάσταση των Αγίων. Μόνοι όμως. Και να παραμείνουμε εκεί
μόνοι.
Έως
δώδεκα χρόνια παρέμεινε η Παναγία, έως
τον Ευαγγελισμό της. Χωρίς αμαρτία, χωρίς σκέψη
αμαρτίας.
Από
σήμερα, ξεκινά η δική μας προετοιμασία για αυτό τον σκοπό. Για πρώτη φορά ψάλλαμε
το «Σήμερον της ευδοκίας Θεού το προοίμιον και της των ανθρώπων σωτηρίας η
προκήρυξις…»
Όλα
μιλούν για μιαν έναρξη, μιαν εκκίνηση.
Μπαίνουμε
και εμείς τόσο εορταστικά στην προετοιμασία για την Γέννηση Του Χριστού, μέσα μας και στον κόσμο μας.
Ας
εισέλθουμε έστω και για μια φορά στον εαυτό μας, στα Άγια των Αγίων της ύπαρξης
μας. Και ας μείνουμε για λίγο εκεί ή για περισσότερο.
Στον
χώρο μας αυτά είναι όλα ξεκάθαρα και όλα δείχνουν τον Θεό.
Και
η Κιβωτός Της Διαθήκης και το χρυσούν θυμιατήριο και τα Χερουβείμ που
επισκιάζουν. Είναι όλα ολόχρυσα και καθαρά, είναι το «στίγμα» του Θεού μέσα μας, ότι καλλίτερο είμαστε.
Αυτό
ετοιμάζουμε από σήμερα αδελφοί. Προς αυτά τα Χριστούγεννα πορευόμαστε, προς
αυτήν την Θεοτοκία.
Γιατί,
όσο και αν το ξεχνούμε, αυτός είναι ο σκοπός μας. Ζούμε μέσα στον Κόσμο, ζούμε
δηλαδή μέσα στον Ναό του Θεού, όπου όμως, Χριστός προκαταγγέλεται, δηλαδή
Θεανθρώπισις, δηλαδή, αδελφοί, Θέωσις του Ανθρώπου.
Ούτως,
λοιπόν, και ημείς μεγαλοφώνως βοήσωμεν, Χαίρε της οικονομίας του Κτίστου η εκπλήρωσις.
Καλά Χριστούγεννα.
ΕΙΣ ΤΑ ΕΙΣΟΔΙΑ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
Ζούμε και υπάρχουμε σε ένα συγκεκριμένο χώρο και χρόνο. Συγκεκριμένο όμως από……εμάς τους ίδιους. Μόνοι μας έχουμε ορίσει και καθορίσει τα όρια της ύπαρξής μας ή έχουμε αποδεχθεί όρια που τοποθέτησαν άλλοι. Μόνοι μας, με δική μας ευθύνη. Είναι τα όρια του εγώ, τα όρια των παθών, επιθυμιών, των προσκολλήσεων μας. Έχουμε δώσει το Νου μας στο κόσμο, στο κόσμο που δεν μας ανήκει και έχουμε ταυτιστεί με αυτόν. Με το κόσμο. Που είναι απλά, αντανάκλαση και με τον τρόπο που τον αντιλαμβανόμαστε, ψευδαίσθηση.
Την ίδια στιγμή, στη διάρκεια της δικής μας ζωής, στο εδώ και τώρα, υπάρχει πραγματικά και το αιώνιον. Εδώ, δίπλα μας, μέσα μας.
Η πρώτη σκηνή, όπου η λυχνία που φωτίζει, η Τράπεζά που μας Τρέφει η πρόθεσης των άρτων, πιο μέσα στην αιωνιότητά μας, τα άγια των αγίων, το χρυσούν θυμιατήριο, η Κιβωτός της Διαθήκης, η στάμνα, η ράβδος του Ααρών. Τα πάντα δηλαδή. Ολόκληρη η σύσταση του κόσμου, του αληθινού……Είναι ένας κόσμος που δεν βλέπουμε εάν δεν ανέβουμε τις βαθμίδες του πνεύματος, εάν δεν ανέλθουμε στην αξία του ανθρώπου σαν Αρχιερέα της κτίσης……
Και αφού συγχωρέσουμε…… τα πάντα!
Αμαρτίες και αγνοήματα, τα δικά μας και όλων των άλλων.
Πρέπει να συγχωρέσουμε, αδελφοί, εαυτόν και όλους τους άλλους. Και αυτό θέλει……..αίμα…..
Τόσο δύσκολο μας είναι να συγχωρήσουμε. Προτιμούμε το….παράπονο….για όλους, για όλα. Για το χθες που φθάνει στο σήμερα και δηλητηριάζει το αύριο.
Η Παναγία, όμως, σήμερα προκηρύσσει την των ανθρώπων σωτηρία, αυτό που ετοιμάζει, αυτό που τρέφει την Ενανθρώπιση, τα Χριστούγεννα που από σήμερα προκαταγγέλονται.
Εισέρχεται πρώτη Εκείνη εις τα άγια των αγίων και παραμένει εκεί, σταθερά προσηλωμένη σε αυτήν την κατάσταση, σε αυτήν την καθαρότητα, στη Θεοπτία έως να γίνει η ίδια ο Καθαρότατος Ναός του Σωτήρος.
Εκεί που θα παραμείνουμε, αδελφοί μου, σταθεροί, προσηλωμένοι με ολόκληρο το Νου μας, σε αυτήν την μόνωση, την ησυχία, μέσα στα άγια των αγίων της ύπαρξης μας, θα συνεισέλθει η Χάρις του Πνεύματος Του Θεού και θα αξιωθούμε, πρώτα μεγαλοφώνως να βοήσωμε το Χαίρε Της Του Κτίστου η εκπλήρωσις και αμέσως σε
μηδενικό χρόνο να επιγνώσουμε το σήμερον της σωτηρίας ημών Το Κεφάλαιον………
Μέσα σε αυτήν, αδελφοί μου, την σημερινή εορτή, θα βρούμε όλα τα στοιχεία της όντως ζωής μας την λυχνία, τη Τράπεζα των Άρτων, το θυσιαστήριο, την Κιβωτό, τη στάμνα με το μάννα, την ράβδο του Ααρών, εμπρός μας στο παρόντα χρόνο, εντός μας, εάν έχουμε συγχωρήσει, γύρω μας, εδώ, στην Εκκλησία εάν το έχουμε αντιληφθεί.
Μέσα σε αυτό το κεκρυμμένο κάλλος που μας περιβάλλει, εισερχόμαστε τα δικά μας εισόδια μαζί με την Παρθένο Μαρία, λαμπρώς.
Εισερχόμαστε επίσημα σε μια Σαρακοστή που οδεύει όλο και πιο βαθιά στην νύχτα του κόσμου, όλο και πιο απόμερα, σε μίαν Βηθλεέμ ποιμένων αγραυλούντων, σε ένα Σπήλαιο, κατάλληλο για εκείνους που δεν έχουν……..κατάλλειμα.
Ας είναι εφέτος, σήμερα, και τα δικά μας εισόδια εις τον οίκον Κυρίου, της ευδοκίας Θεού το προοίμνιον.
Καλά μας Χριστούγεννα!