Μεγάλη γιορτή η σημερινή μνήμη, αγαπητοί
μου αδελφοί.
Τιμάμε τον Ιερό Χρυσόστομο, τον
Αρχιεπίσκοπο Κωνσταντινουπόλεως.
Εκείνον που ολοκλήρωσε την Θεία Λειτουργία
που τελούμε στις περισσότερες ημέρες του χρόνου.
Εκείνον που με την ζωή του και τον θάνατο
του τελείωσε το ποιμαντικό του έργο και άφησε στην Εκκλησία διαθήκη αιώνιο.
Για το τι είναι κληρικός; Τι είναι ο
Αρχιερέας. Τόσο απόλυτα ταυτίσθηκε το
πρόσωπο του με το λειτούργημα του, τόσο κοντά έφθασε, στον τόπο και τύπο Χριστού ο Ιερός Χρυσόστομος, που σήμερα, στην
μνήμη του, η Εκκλησία επιλέγει να αναγνωσθεί μία ευαγγελική περικοπή στην οποία
ο Χριστός μιλά για τον ίδιο του τον εαυτό.
Στην σημερινή περικοπή, επαναλαμβάνεται
πολύ συχνά η λέξη «εγώ» από τον Κύριο. «εγώ ειμί». Και ταιριάζει αυτή η
περικοπή στον Ιερό Χρυσόστομο. Γιατί αυτός ο άγιος κατ εξοχήν, ταύτισε το δικό
του εγώ με τον Χριστό. Και το έργο του, η συγγραφή της Θείας Λειτουργίας,
περιέλαβε την πράξη της Ενανθρώπισης, του Ευαγγελίου και της Σωτηρίας. Από την
Σάρκωση στην εις Άδου Κάθοδο και στην Ανάσταση. Και ταυτίστηκε με το δρώμενο την ουσία.
Ο Ιερός Χρυσόστομος μας έδωσε την
δυνατότητα να ζούμε στο παρών το
αιώνιο και να μετέχουμε σ αυτό.
Αιώνες τώρα όσοι πιστεύουν στον Χριστό, ακουμπούν πάνω στην Θεία Λειτουργία για
να Τον γνωρίσουν.
Θέλω να σας μιλήσω , αγαπητοί μου αδελφοί,
για τον Άγιο μας και συνεχώς σας μιλώ για την Θεία Λειτουργία. Κι αυτό νομίζω
ότι αρμόζει στον Αρχιερέα του Χριστού. Έζησε εις τόπον και τύπον Αυτού
και έγινε θύρα και οδός.
Αγαπητοί μου αδελφοί, ο Άγιος Ιωάννης ο
Χρυσόστομος, ανήκει με τη ζωή του σε εκείνους που λέγει ο Απόστολος Παύλος «ουκ
έτι ζω εγώ, ζει δε εν εμοί ο Χριστός»
και έτσι έγινε τύπος και τόπος ιερέως.
Έχει μεγάλη σημασία αυτός τόπος και ο
τύπος.
Ακούσατε τον Κύριο, στην σημερινή περικοπή
πως παρουσιάζει τον εαυτό του:Εγώ ειμί ο
ποιμήν ο καλός. Όποιος περάσει από αυτή
την θύρα μόνον, μπορεί να σωθεί. Θα βρει νομήν και ακόμα περισσότερα.
Ζωή και ακόμα περισσότερα.
«Εγώ ήλθον ίνα ζωήν έχωσιν και περισσόν
έχωσιν» περισσότερο από ζωή.
Ο Ιερός Χρυσόστομος έζησε μια ζωή γεμάτη
πίκρες και στενοχωρίες. Εξορίες και διωγμοί ήταν ο μισθός του. Και, εξόριστος
πέθανε.
Έτσι μας έδωσε να καταλάβουμε αυτό «το περισσόν» που ακούσαμε σήμερα στο
ευαγγέλιο. Αυτό το πέρα από τα φανερά, πέρα από αυτά που ίσως ο καθένας από
εμάς, συχνά θεωρεί ζωή.
Και αντί για ζωή, είναι παγίδες. Του κλέπτη
ή του λύκου. Εκείνου που έρχεται να κλέψει να θύσει και να απολέσει. Εκείνου
που ζητά να μας απομακρύνει από την Θεία Λειτουργία της ζωής μας, ώστε να μην
αναγνωρίσουμε τον Ποιμένα τον Καλό.
Να μην βρούμε την Θύρα και την Οδό.
Αλλά ο κλέπτης και ο ληστής ου μη
εισέρχεται δια της θύρας αλλά ανεβαίνει»αλλαχόθεν».Και έτσι οι δρόμοι είναι
ξεκάθαροι.
«Εγώ
ειμί ο ποιμήν ο καλός, και γινώσκω τα εμά και γινώσκομε υπό των εμών».
Ο άγιος μας, γνώρισε και αναγνώρισε τον Χριστό.
Και έζησε εν Χριστώ. Και έδωσε την ψυχή του
υπέρ των προβάτων.
Και η θύρα έγινε είσοδος σωτηρίας για τον
ίδιο μα και περίσσευσε για όλους εμάς.
Από την ζωή και τον αγώνα του Αγίου Ιωάννου
του Χρυσοστόμου πλουτίσαμε όλοι.
Βρήκαμε νομήν και περισσότερο.
Ευρήκαμε ζωήν και περισσότερο από ζωή.
Ευρήκαμε Χριστό.