Αγαπητοί μου αδελφοί, το
σημερινό ευαγγέλιο είναι ιδιαίτερα πανηγυρικό. Έχει ένα μοναδικό τρόπο να
παρουσιάσει τη πρώτη συνάντηση του Ιησού με τους Μαθητές τους.
«Ίδε ο αμνός του Θεού».
Αυτό αναφωνεί ο Ιωάννης. Ο αμνός του Θεού.
Και όταν άκουσαν αυτό το λόγο «ηκολούθησαν τω Ιησού».
Σκεφτείτε, αγαπητοί μου αδελφοί, τι Θεό
έψαχναν αυτοί οι μακάριοι.
Και τι Θεό συνάντησαν. Ο αμνός του Θεού. Και
εκείνος ο Αμνός τους καλεί, τους ονομάζει, τους αναγνωρίζει.
Ο Ανδρέας, που σήμερα τιμάμε την μνήμη του,
όταν ήλθε και είδε, έμεινε. Έμεινε όλη την ημέρα. Κοντά στον Κύριο. Και
ανακοίνωσε και στον αδελφό του, τον Πέτρο.
«Ευρήκαμεν
τον Μεσσία» θα
του πει. Και ο Χριστός θα στραφεί και προς εκείνον με τον δικό του τρόπο. Και ο
τρόπος του είναι επαναστατικός. «Συ εί
Σίμων ο υιός Ιωνά, συ κληθήσει Κηφάς, ο ερμηνεύεται Πέτρος» θα του πει,
δίνοντας του πρώτα την ταυτότητα του, την μέχρι τώρα. Είσαι ο Σίμων ο γιος του
Ιωνά, μα από σήμερα γίνεσαι ο Πέτρος. Ο
δικός μου ο Πέτρος, ο Πέτρος της εκκλησίας.
Με την ίδια χαρά κι ο Φίλιππος και ο
Ναθαναήλ. Ανατρέπουν την μέχρι τώρα ζωή τους και ακολουθούν τον Χριστό.
Με την ίδια χαρά και εμείς, εκατομμύρια
άνθρωποι στο διάβα των αιώνων, συναντιόμαστε
μαζί Του. Σε μια στιγμή, μέσα στην
καθημερινότητα μας.
Ο τελώνης καθήμενος επί το τελώνιο, η
Σαμαρείτισσα παρά του φρέατος του Ιακώβ και ο Ληστής, ο ένας από τους ληστές,
την τελευταία στιγμή της ζωής του.
Και
εμείς; Εμείς πόσες φορές; Σε πόσες στιγμές;
Τότε που βρεθήκαμε σε ανάγκη, σε αρρώστια, σε
μοναξιά. Τότε που νιώσαμε ότι κοπιάσαμε και πιάσαμε ουδέν. Κάποιο εσπέρας όταν
νιώσαμε ότι η νύχτα που ερχόταν θα ήταν δύσκολη.
Όπως
στο δρόμο προς Εμμαούς.
Σε όλες τις μοναδικές στιγμές της ζωής μας ο
Θεός μας και θεός των Αποστόλων «έρχεται και ίδετε»
απαντά.
Ελάτε στην Εκκλησία μου, στα Μοναστήρια μου,
στα σπίτια των φτωχών και των κατατρεγμένων. Στων τελωνών και των αμαρτωλών.
Στις φυλακές και τις εξορίες. Εξέρχεται εις την Γαλιλαία «και ευρίσκει Φίλιππο και
λέγει αυτώ ακολούθει μοι»
Και ευρίσκει εμένα και εσένα και λέγει «ακολούθει μοι».
«Όν
έγραψε Μωυσής εν τω νόμω και οι προφήται, ευρήκαμεν»
Αυτόν που ζητά η καρδιά μας, ευρήκαμε.
Γιατί ο Μωυσής και οι προφήται υπήρχαν πριν
από εμάς, αγαπητοί αδελφοί. Είναι ο Μωυσής και οι προφήται για τους οποίους δεν
άκουσε ο πλούσιος άνθρωπος στη παραβολή με τον φτωχό Λάζαρο. Είναι ο Νόμος τον
οποίον δεν έλαβε υπ όψιν του ο άφρων πλούσιος της παραβολής που διαβάσαμε την
περασμένη Κυριακή. Και όταν την νύκτα απαίτησαν την ψυχή του, βρέθηκε μόνος και
απροετοίμαστος. Γιατί όλα αυτά που είχε ετοιμάσει δεν μπορούσαν να τον
ακολουθήσουν.
Με τον άγιο Ανδρέα, ανοίγει ο κύκλος των
Αποστόλων που δεν θα κλείσει παρά με την Δευτέρα Παρουσία.
Ο Άγιος Ανδρέας, εκλήθη Πρωτόκλητος. Θα
ακολουθήσουν πολλοί.
Αλυσίδα ανθρώπων που θα αναγνωρίσουν στο
πρόσωπο του Χριστού τον Σωτήρα. Και θα αναγνωρισθούν από Εκείνον.
«Ίδε
αγαθός Ισραηλίτης, εν ω δόλος ουκ έστι», θα είναι ο λόγος του Κυρίου για κάθε έναν
που θα έχει ψυχή έτοιμη για Θεό.
Και πάντα η απορία του Ανθρώπου
«και πόθεν με γινώσκεις;»
Η απορία του ανθρώπου που δεν μπορεί να
συνειδητοποιήσει ότι «και προ του σε Φίλιππον φωνήσαι, όντα υπό την
συκήν είδον σε»
Μας γνωρίζει, αγαπητοί μου αδελφοί. Μας έχει μετρημένους.
Όλους
μας,
τον καθένα από εμάς.
Κι εάν πιστέψεις «μείζω
τούτων όψει».Πολύ περισσότερα.
Και τον ουρανό να ανοίγει. Δηλαδή, θα
γνωρίσουμε τον κόσμο του Θεού.
Αγαπητοί μου αδελφοί, ο Πρωτόκλητος, με την
πίστη του έγινε η αρχή της σύναξης των Αποστόλων. Ας ακολουθήσουμε το
παράδειγμα του.
Ήλθαμε και είδαμε.
Ας μείνουμε κοντά Του.