Υπάρχουν
έννοιες στην Ορθοδοξία που ελκύουν την καρδιά μας αλλά δεν μας είναι πάντοτε
ξεκάθαρες, δεν μας αποκαλύπτονται μέχρι τέλους. Μας αρέσει όταν η
εκκλησιαστικοποίηση της ζωής συζητιέται, αλλά λίγοι άνθρωποι κατανοούν τι
σημαίνει. Πράγματι, πρέπει να συμμετέχουμε σ' όλες τις Ακολουθίες για να
εκκλησιαστικοποιήσουμε τη ζωή μας; Η να κρεμάσουμε μίαν εικόνα σε κάθε δωμάτιο
και να καίμε μπροστά της ένα καντήλι; Όχι, η εκκλησιαστικοποίηση της ζωής είναι
η αίσθηση του κόσμου όλου σαν μια εκκλησία, στολισμένη με εικόνες που
θα πρέπει να ευλαβούμαστε, να τιμούμε και ν' αγαπούμε, γιατί αυτές οι εικόνες
είναι αληθινές εικόνες του Θεού που έχουν την αγιότητα του ζωντανού Θεού πάνω
τους.
Το
ίδιο συναρπαστικό για μας, όσο και αινιγματικό, είναι η έκφραση «Λειτουργία
εκτός Εκκλησίας». Η εκκλησιαστική Λειτουργία και τα λόγια που λέγονται σ'
αυτήν μας δίνουν το κλειδί για να κατανοήσουμε αυτήν την έννοια. Ακούμε:
«Αγαπήσωμεν αλλήλους, ίνα εν ομονοία ομολογήσωμεν...». Και παρακάτω: «Τα Σα εκ
των Σων Σοι προσφέρομεν, κατά πάντα και διά πάντα». Αυτοί οι “άλλοι” τους
οποίους αγαπούμε εν ομονοία στην Εκκλησία, δουλεύουν μαζί μας κι έξω απ' την
εκκλησία, δοξάζοντας, υποφέροντας, ζώντας. Κι αυτοί που είναι Δικοί Του ή εκ
των Δικών Του, που Του προσφέρουν εκ μέρους όλων και για όλους, είναι
πράγματι “όλοι”, δηλαδή, όλοι που ενδεχομένως θα συναντήσουμε στο δρόμο μας,
όλοι οι άνθρωποι που μας έχει στείλει ο Θεός.
Απόσπασμα
από το βιβλίο:
ΑΓΊΑ
ΜΑΡΊΑ ΣΚΟΜΠΤΣΌΒΑ (1891-1945)
Η
θυσία του αδελφού.