Η Παγκόσμιος Ύψωσις του Τιμίου Σταυρού.

Περπατούμε, σχεδόν χωρίς να γνωρίζουμε που πάμε….

Γνωρίζουμε από που ερχόμαστε αλλά και σε αυτό έχουμε καταγράψει, συνήθως, λάθος αφετηρία…..Ξεχνάμε από που προ-ερχόμαστε…. για αυτό και δεν ξέρουμε που πάμε, ποιος είναι ο τόπος και ο χρόνος, που θα φθάσουμε.

Μέσα σε αυτή τη σταθερή λησμονιά, γύρω μας, εμπρός μας, μέσα μας,  υπάρχει ένα σημείο, ένα «σχήμα» ένας Σταυρός, που θέλει να μας υπενθυμίσει όλα τα παραπάνω…. από που προ-ερχόμαστε, προς τα που πηγαίνουμε….. Ο Σταυρός είναι και δείκτης και σημαίνον και σημαινόμενον. Είναι εμείς οι ίδιοι αλλά και οι άλλοι, δύο ή περισσότεροι, ληστές ή όχι, μαζί μας στον Παράδεισο ή στην κόλαση, ανάλογα την επιλογή μας….

Η φυσική θέση του Σταυρού όμως είναι αναστάσιμη! Θα λέγαμε…. «αυστηρά» αναστάσιμη. Η φυσική θέση του Σταυρού δείχνει προς την Ανάσταση…… Δείχνει αυτό που κοιτάμε….

Υψώνεται σήμερα Παγκόσμια, αλλά και εντός μας, ενώνοντας, το κόσμο στην ενότητα του, χαρίζοντας μας μίαν πρωτόγνωρη Ελευθερία…. Την ελευθερία που μας δίδαξε ο Χριστός με την εκούσια παράδοσή Του ίνα σταυρωθεί.

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ελευθερία από το να βλέπεις πέρα από τα βλεπόμενα…. Πέρα από τη σύγχυση του Πιλάτου, των Φαρισαίων, των ανθρώπων που πίστευαν στο ψέμα, που πίστευαν στον εαυτό τους…. Μόνο ο Ιησούς πίστευε σε αυτούς τους ίδιους, μόνο ο Ιησούς έβλεπε αυτό που τα δικά τους μάτια δεν έβλεπαν, γιατί μόνον ο Ιησούς τους γνώριζε, μας γνώριζε και μας γνωρίζει και για αυτό λέει ότι δεν γνωρίζουμε εμείς τι κάνουμε.

Ακολουθούμε Καίσαρες, εύκολα, γιατί δεν μπορούμε να σταθούμε…..μόνοι…..Ο Σταυρός μοιάζει να έχει μοναξιά…..ενώ ο ίδιος ο Ιησούς μας έδειξε ότι δεν έχει, γιατί μοναξιά δεν υπάρχει!  

Η μοναξιά «υπάρχει» όταν δεν υπάρχει αγάπη και δεν υπάρχει αγάπη όταν αρνούμαστε το Σταυρό, το δικό μας Σταυρό. Κι όταν αρνηθώ – φοβηθώ, το Σταυρό, τι θα κάνω; Θα τον «σπρώξω» στον άλλο, θα φωνάξω «άρον άρον Σταύρωσον Αυτόν»…..στον άλλο, στον ίδιο το Θεό…. Διότι έχω πείσει τον εαυτό μου ότι εγώ έχω Καίσαρα, έχω νόμο και σύμφωνα με το νόμον αυτόν, ο Θεός οφείλει αποθανείν!!

Μέσα μου και έξω μου….

Αυτό δεν γίνεται…..

Και σαν σημείο αυτής μας της αποτυχίας, από τότε μέχρι σήμερα, υψώνεται πάντα ο Τίμιος Σταυρός, Παγκόσμια, στα πάντα, σύμβολο Ζωής.

Ακούγεται ο δικός μας θόρυβος, μια επιθυμία θανάτου, του άλλου, του εαυτού μας, αλλά η αληθινή υπόσταση της ζωής; Άφες, άφες, ου γαρ οίδασι τι ποιούσιν, ομιλεί προς τον Πατέρα, σώζοντας μας.

Καθηλωνόμαστε σταθερά, δεξιά και αριστερά του Ιησού, σε ελάχιστη απόσταση από Εκείνον, πολύ συχνά με πολύ κοντινό το πόνο μας, υποφέρουμε αφάνταστα,  από τις αμαρτίες μας, δίπλα Του, ελάχιστα διαφέρουμε, κι όμως πολύ και ο ένας από τον άλλο, παρόμοιοι οι δρόμοι μας, φθάνουμε να ανεβούμε Γολγοθά, όμως, ο χρόνος ελάχιστος, η επιλογή όμως τεράστια. Δίπλα Του…..ο ένας σώζεται…..ο άλλος όχι………

Οι δρόμοι που περπατάμε, αδελφοί…….μοιάζουν. Οι Σταυροί μοιάζουν, εμείς μοιάζουμε και στο κατ’ εικόνα και στο καθ΄ ομοίωσιν……Αυτό το ελάχιστο δευτερόλεπτο όμως είναι που σώζει ή όχι. Εκεί, στη κορυφή του Γολγοθά όλων μας.

Μην ξεχνάμε, αδελφοί, αυτήν μας την ομοίωση…..Στο Κέντρο, Παγκόσμια Ύψωσις σήμερα του Τιμίου Σταυρού…..και δεξιά και αριστερά εμείς, μην ξεχνάμε!!

Περπατήσαμε του ίδιους δρόμους, ληστές ενός κόσμου που δεν μας ανήκει, για αυτό και τον ληστέψαμε, για αυτό και δίκαια πάσχουμε….

Εάν δούμε σήμερα ποιος είναι στο Κέντρο, θα σωθούμε……..

Εύχεσθε!!

 

ΥΨΩΣΙΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

Είναι σίγουρο, αγαπητοί μου αδελφοί, ότι κάποια στιγμή θα βρεθούμε ενώπιον Του Σταυρού.

Όπως σήμερα, όπως χθες, όπως αύριο.

Ίσως τυχαία, ήρθαμε, ενσυνείδητα, ίσως, ασυναίσθητα επειδή αναζητούμε σημείο επαφής με τον Θεό. Τόπο συνάντησης.

Και η εκκλησία, πάλιν και πολλάκις, υψώνει αυτό το Σημείον, Παγκόσμια και δείχνει τον εαυτό της και λέγει αυτοίς: «ίδε ο Άνθρωπος»…… και ο άνθρωπος αντιστέκεται, ο άνθρωπος αρνείται, αναβάλλει, επιλέγει  Βαραβάν.

Εγώ και εσείς, έξω από τον εαυτό μας, έτοιμοι να φορέσουμε το προσωπείον που θα μας απαλλάξει από το πρόσωπό μας, ενώπιον του Σταυρού θα μετρήσουμε την ποσότητα και την ποιότητα του Θεού που υπάρχει μέσα μας.

Είναι σημείο Αναγνώρισης ο Σταυρός και επίγνωσης. Αλλά δεν στέκει πάντα μόνος του. Δίπλα υπάρχει Καίσαρας με τους νόμους του, υπάρχει Ηρώδης, Αρχιερείς, Γραμματείς και Φαρισαίοι, έτοιμοι όλοι να μας πείσουν ή να μας επιβάλλουν, ότι ο Θεός δεν γίνεται Άνθρωπος και ο Άνθρωπος δεν γίνεται Θεός. Και όποιος «εαυτόν Θεού υιόν εποίησεν», «κατά τον νόμο αυτών οφείλει αποθανείν»…..

Και σε αυτή την υπέρβαση, εκεί παρών, στέκει ο Σταυρός, εδώ, σήμερα, στην Παγκόσμια Ύψωσιν, μαρτύριον Εκείνου που μαρτύρησε Πρώτος για όλους εμάς και πρωτότοκος των νεκρών εγένετο, για να πιστέψουμε, για να αναγνωρίσουμε εις το Σταυρό αυτήν μας την μοναδική ιδιότητα.

Επιμένουμε, άρον, άρον σταύρωσον αυτόν και εαυτόν. Άδικος κόπος, διότι όπως σας είπα και πριν σήμερα ο Σταυρός κρέμεται μόνος ενώπιον μας. Αλλά δεν είναι μόνος. Γύρω του, όλοι εμείς Καίσαρες, Άννες, Καϊάφες, Αρχιερείς και Γραμματείς και Φαρισαίοι που έχουμε νόμους……..

Αλλά δεν είναι μόνος ο Σταυρός, όπως ούτε και όλοι εμείς με όλα αυτά τα δευτερογενή μας χαρακτηριστικά. Αθόρυβος, ήπιος, ειρηνικός ο Κύριος Του Σταυρού, πορεύεται, σαν εμάς, μαζί με εμάς, προς εμάς.

« Εκείνος ξεχωριστά για τον καθένα έρχεται! Επί τούτω για τις ειδικές ανάγκες του καθενός έρχεται. Για Εκείνον ήλθες σήμερα εδώ; Τον αναζητούσες; Προς Εκείνον να πορευθείς δεν ήθελες, περιμένεις όλα

τα πρόσωπα και τα πράγματα στη ζωή σου και Εκείνον δεν τον περιμένεις. Κανένα βράδυ της ζωής σου δεν τον περιμένεις……»

Και μοιάζει έκπληξη, τελικά, αυτό που συναντάς σήμερα εδώ.

Τον Τίμιο Σταυρό.

Έκπληξη έκπληξη, γιατί είναι μόνος.

Η Θεία Μορφή Του, έτσι με το ακάνθινο στεφάνι απουσιάζει……. Αν ακολουθήσεις τον δρόμο που σε φέρνει μέσα στη ψυχή σου, τον δρόμο της επιστροφής, θα ανακαλύψεις, αυτό που φαίνεται να λείπει. Μα είναι παρών. Το Θείο βλέμμα του. Γεμάτο αγάπη, κατανόηση και συγνώμη. Χωρίς καμία κρίση.

Όλα αυτά είναι ο Σταυρός!!

Μόνος, σε εσένα και σε εμένα, μόνος…….

Έρχεται.