Εις το Γεννέσιον της Θεοτόκου.

 

Περνάμε ολόκληρη τη ζωή μας ανάμεσα σε αυτά τα δύο γεγονότα: Γέννηση – Θάνατος.

Την δική μας γέννηση και τον θάνατο, την γέννηση των άλλων και τον θάνατο. Τις περισσότερες φορές ζούμε πεσμένοι ανάμεσα στα δύο αυτά γεγονότα, που συχνά καθόλου δεν καταλαβαίνουμε. Επειδή τα ζούμε……. διαχωρισμένα……

Σε αντίθεση, συχνά σε αντιπαράθεση το ένα προς το άλλο…. Δεν μπορούμε να δούμε την ενότητα αυτών των δύο γεγονότων, το σκοπό τους, το νόημα τους….

Συχνά τα βιώνουμε έξω από τον εαυτό μας, ενώ είναι στοιχεία του εαυτού μας, μέρος της ζωής. Μόνο ζωή…….Διότι ο Θεός δημιουργεί…..ζωή….. Μόνο ζωή.

Και αυτήν την Ζωή, ερχόμαστε να συναντήσουμε σήμερα, αλλά και πριν λίγες ημέρες, όταν εορτάσαμε την εορτήν και πανήγυριν την Κοίμησιν και Μετάστασιν Της Υπεραγίας Θεοτόκου. Εκ του Θανάτου προς την Ζωήν.

Και σήμερα……Το γεννέσιον Της Θεοτόκου, πάλιν της Θεοτόκου.

Αυτή, αγαπητοί μου αδελφοί, είναι η λέξις που μας τα αποκαλύπτει όλα….. Θεο-τόκος. Αυτή η μοναδική ιδιότητα της Παναγίας που ένωσε αυτά τα δύο γεγονότα, Θάνατος και Γέννηση σε ένα, Χάριτι Θεού, άνοιξε το δρόμο μιας…..μετάστασης εκ του θανάτου προς την ζωήν, για όλους μας. Η Θεοτοκία αφορά όλους μας, μας εμπνέει, για αυτό εορτάζουμε σήμερα και όλες τις Θεομητορικές εορτές, για να τιμήσουμε, να λατρέψουμε τη Θεοτόκο και να της μοιάσουμε…..στο λίγο, στο περισσότερο, χάριτι Θεού, στο ….όλον…

Αγγίζουμε σήμερα μια φυσική γέννηση, την γέννηση του καθ’ ενός από εμάς μέσα από την Δημιουργική θέληση του Θεού, που «αποφασίζει» να έρθει στο είναι ο καθ’ ένας από εμάς. Αυτό πρέπει να το καταλάβουμε…..από που ερχόμαστε, ώστε να εννοήσουμε το που πάμε……, αναπόφευκτα…… Στο ενδιάμεσο όλος ο αγώνας μας, όπως

της Θεοτόκου, να βρούμε τον εαυτό μας μέσα στον Θεό, να φέρουμε τον Νουν μας στον Θεό και να τον κρατήσουμε εκεί, σταθερά. Κάθε άλλη μας έξοδο, μια απομάκρυνση, μια ξενιτεία εις χώραν μακράν, κάθε μας ταύτιση με τον κόσμο, ταύτιση με το μεταβαλλόμενο, με το όνειρο…. Η Θεοτόκος θα μεγαλώσει μέσα στα Άγια των Αγίων, δηλαδή θα παραμείνει με τον Νουν της σταθερά προσηλωμένη στον Θεό, Μοναδική και ανεπανάληπτη, αλλά και ως δυνατότητα, προσιτή……. Παναγία αλλά και συγχρόνως δίπλα μας, εγγύς.    

Εορτάζουμε σήμερα, όπως και πριν λίγες ημέρες το πέρασμα εκ του θανάτου προς την ζωή, απλά και φυσικά, στην ενότητα του ανθρώπου με τον Θεό, σε μίαν ένωση τόσο ήπια και φυσική που μόνον το γλυκύτατο Πρόσωπο Της Θεοτόκου μπορεί να ενσαρκώσει και να μας δείξει. Από τότε μέχρι και τώρα.

Είμαστε εκ φύσεως μέσα στα Άγια των Αγίων, χάριτι Θεού, η αυτονόμησή μας όμως μας οδηγεί έξω , μακριά, αλλού, σε δρόμους μπερδεμένους, με απίστευτο κόστος για την ύπαρξή μας, με κούραση φοβερή, σε κόσμους «δικούς» μας ή των άλλων, δέσμιοι, ή δεσμεύοντες.

Ενώ η αρχή μας είναι εδώ, εδώ σε αυτήν την όμορφη σημερινή εορτή, στο Γεννέσιο Της Θεοτόκου, σαν να είναι και δικό μας Γεννέσιο, αργότερα στα Εισόδια Της Θεοτόκου, σαν να είναι και δικά μας εισόδια και σε όλες τις εορτές του ορθόδοξου εορτολογίου μας που είναι ο δρόμος μας, με στάσεις, οι οδηγίες της ζωής μας, πως πρέπει να προχωρούμε, πώς και πού να σταματάμε, να χαιρόμαστε, να ψάλλουμε, να μετέχουμε κι έτσι να μην κατέχουμε και να μην μας κατέχουν.

Η εκκλησία μας διδάσκει την ύπαρξη. Την ύπαρξη. Υπάρχω θα πει ζω με τον Νου μου στον Θεό. Σταθερά προσηλωμένο.

Όπως η Θεοτόκος.

Όλα τα άλλα είναι πλάματα της φαντασίας μας ή της φαντασίας των άλλων.

Ας αρχίσουμε για άλλη μια φορά και φέτος με την Γέννηση της Θεοτόκου και την δική μας Γέννηση μέσα σε αυτό το Νέο Εκκλησιαστικό έτος, προ την Θεο-τοκίαν.

Εμπρός μας, σε λίγες ημέρες, μια άλλη εορτή, θα μας δείξει το…πως!

-Παγκόσμια Ύψωσις Του Τιμίου Σταυρού!

Σήμερα τα Γενέθλιά μας, αύριο ο Τίμιος Σταυρός…..ας καταλάβουμε…..

Ας ακολουθήσουμε, αδελφοί,

Καλή και ευλογημένη Χρονιά!

 

 

ΕΙΣ ΤΟ ΓΕΝΝΕΣΙΟΝ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ 

Κάτι μας σπρώχνει συνεχώς προς τα έξω, έξω από τον εαυτό μας και αυτό το κάτι μας κρατά αιχμάλωτους, απαιτεί συνεχώς την δικαίωση του, την ικανοποίησή του, όμως…. ποτέ δεν την κατορθώνει, μένουμε συνεχώς……ανικανοποίητοι.

Και οι άλλοι, μα  και ο ίδιος μας ο εαυτός, δεν ανταποκρίνονται τελικά στις προσδοκίες μας, όλοι, ο εαυτός μας, η Μαρία, όλοι…..μόνους μας κατέλειπαν διακονείν….. έτσι νιώθουμε…. Και θα φθάσουμε να προβάλλουμε αυτό τον θυμό και στον ίδιο τον Θεό….. όν μέλει σοι…..θα πούμε, στον ίδιο τον Θεό, ότι δεν μας νοιάζεται! Αυτός που μας έπλασε.

Όμως ο Κύριος γνωρίζει…. μένει έξω από τις δικές μας συγκρούσεις, επειδή μας γνωρίζει. Όλο αυτό το δικό μας το κατασκεύασμα της ζωής μας, είναι απλά….. δικό μας κατασκεύασμα. 

Μεριμνάμε και τυρβάζουμε περί πολλών απλά και μόνο για να μην ησυχάσουμε….. ποτέ!

Και η ψυχή μας δεν μπορεί να μας ακολουθήσει. Μένουμε χωρισμένοι από τον ίδιο μας τον εαυτό, από την ψυχή μας, η οποία από καταβολής της, «την αγαθή μερίδα εξελέξατο, ήτις ουκ αφαιρεθήσεται απ΄αυτής…..»

Η ψυχή μας είναι «φυσικά» προσηλωμένη προς τον Θεό, παρακάθεται παρά τους πόδας του Ιησού και ακούει τον λόγον Αυτού……σταθερά….,ενώ εμείς αγωνιούμε να την παρασύρουμε στην τύρβη της εξωστρέφειας μας,…..ίνα μη συναντιλάβηται.

Η παράνοια της ζωής μας είναι ότι αυτό ΔΕΝ μπορεί να συμβεί στην αθάνατη ψυχή μας. Και μένουμε συνεχώς….άδειοι…..κάτι μας λείπει…… Κάποιος μας λείπει… .Μας λείπει….ο εαυτός μας…..Αυτός ο εαυτός που από της Δημιουργίας του, την αγαθή μερίδα επελέξατο, γιατί έτσι δημιουργεί ο Θεός.

Αυτό ενσάρκωσε η άλλη Μαρία, της οποίας το Γενέθλιο εορτάζουμε σήμερα. Παρέμεινε ασάλευτη μέσα στον εαυτό της, σταθερά στον χώρο όπου τα Άγια των Αγίων, στον χώρο της Αγιότητας, της παρθενίας, στον χώρο όπου άκουγε συνεχώς τον Λόγο του Θεού. Και ζούσε με αυτόν.

Σήμερα Γεννάται η Κυρία που θα γεννήσει τον Ιησούν, θα γίνει Θεοτόκος.

Σε απόλυτη υπακοή με τον Πλάστη της αυτή είναι η Αρχή Της Ζωής και της Ζωής μας. Ενώ είναι μια Γέννηση με φυσικό θέλημα, θα υπερβεί τη φύση και στο τοκετό και στη Κοίμηση, γιατί είναι εν Πνεύματι ενωμένη με το Αδιαίρετο, αδιαίρετη και Εκείνη, με τον Άφθαρτο, δεν γνωρίζει ούτε κι΄ Εκείνη.

Εμείς ζητούμε την αυτοδικαίωσή μας από τους άλλους, πρόσωπα ή γεγονότα και μπορούμε να απαιτήσουμε και από τον ίδιο το Θεό τη δικαίωση-  αυτοδικαίωσή μας….

Έτσι από μόνοι μας…..μένουμε μόνοι….διακονείν….κανείς δεν φταίει…..

Ένα βήμα είναι η σιωπή…κι΄ αν κάποια στιγμή….επάρασα τις γυνή φωνήν εκ του όχλου…..εις μάτην…..

Ο Χριστός πάντα θα μας απαντά ότι όσοι μακάριοι ακούν το Λόγο του Θεού……τον φυλάσσουν….

Εσωτερικά, μέσα τους, φυλάσσουν τον λόγο του Θεού και τον εαυτό τους.

Σε νήψη, σε ησυχία, γεννιέται το αθάνατο.