«Άνθρωπος
τις αποδημών, εκάλεσε τους ιδίους δούλους και παρέδωκεν αυτοίς τα υπάρχοντα
αυτού… εκάστω κατά ιδίαν δύναμιν».
Τα
πάντα στους δικούς του. Αποδημών μοιράζει τα υπάρχοντα του στους ιδίους
δούλους, στον καθένα κατά την δύναμη του.
Σε
άλλον 5 σε άλλον 2 και κάποιον 1. Σε κανέναν τίποτα.
Όλοι
κάτι έλαβαν, ο καθένας την δωρεά του.
Με
αυτήν την δωρεά ξεκινάμε αδελφοί κατά την δύναμη μας και η δωρεά του Θεού.
Ο
ένας δουλεύει, αυξάνει τα τάλαντα, τα διπλασιάζει και όταν έλθει ο καιρός έχει
να αποδώσει τα διπλά.
Και
ο έτερος ομοίως.
Κάποιος
όμως σκέφθηκε ότι ο κόσμος είναι σκληρός, και ο Κύριος αυτού του κόσμου άδικος.
Ζητά από εκεί που δεν έδωσε και θέλει να μαζέψει από όπου δεν εσκόρπισε. Λίγα
έλαβε αυτός, γιατί λίγη ήταν η δύναμη του. Και αυτά τα λίγα, δεν τα μοιράστηκε, δεν τα αυγάτισε, δεν θέλησε
να αποδώσει τίποτα σε κανέναν.
Έθαψε
στη γη τα τάλαντα να μην τα φθείρει ο χρόνος, να μην τα βλέπει ούτε και ο
ίδιος.
Ο
άνθρωπος αυτός είχε μια κακή εικόνα για το Θεό, και έτσι δεν μπόρεσε να δει τον
εαυτό του, ούτε να τον μοιραστεί και βέβαια σε ποιόν να αποδώσει τι;
Η
μοναξιά αυτού του ανθρώπου είναι ο εγωκεντρισμός του.
Και
είναι εγωκεντρικός γιατί έχει κακή σχέση με τον Κύριο αυτού του κόσμου. Τον
γνωρίζει αλλά με τρόπο αρνητικό. Δεν μοιράζεται, δεν αυξάνει, δεν αποδίδει. Στο
τέλος χάνει.
Χάνει
την χαρά.
Διατηρεί
ό έλαβε ακέραιο.
Δεν
ρισκάρισε, δεν αγάπησε, δεν έζησε.
Και
έχασε την χαρά.
Οι
άλλοι μοιράστηκαν και διπλασίασαν, εκείνο που είχαν λάβει. Κατά την δύναμη τους
και απέδωσαν. Και απέλαβαν. Και εισήλθαν στην χαρά. Γνώρισαν την χαρά.
Όλοι
έχουμε. Όλοι μπορούμε να αυξήσουμε. Όλοι μπορούμε να αποδώσουμε όταν μας ζητηθεί.
Ο
καθένας κατά την δύναμη του αδελφοί.
Ας μην
φοβηθούμε όμως.
Ας
πιστεύουμε ότι ο κόσμος είναι σκληρός. Ας νομίζουμε ότι είναι άγονος και δεν θα
καρπίσει.
Τίποτα
δεν χάνεται.
Αυτό
το ένα που έχουμε όσο και αν το θάψουμε κάποια στιγμή θα μας κρίνει. Γιατί
είναι η δωρεά του Θεού είναι η ίδια μας
η ανθρωπιά.
Η
κληρονομία.
Και
αν μερικές φορές νοιώσουμε αδύναμοι, αν η σκληράδα του κόσμου μας τρόμαξε, ας
ψάξουμε άλλους αδελφοί, τους
τραπεζίτες, εκείνους που τοκίζουν, εκείνους που αν επάνω τους ακουμπήσεις το
έχει σου, δεν θα στο φθείρουν, θα στο κρατήσουν και στο καιρό θα σου αποδώσουν
τον τόκο σου.
Εμπιστοσύνη λοιπόν αδελφοί.
Γιατί τιμωρείται αυτός που έκρυψε το ένα τάλαντο. Γιατί δεν θέλησε να το
αξιοποιήσει. Το θάψιμο του τάλαντου αποτελεί περιφρόνηση για τον Θεό και
έλλειψη αγάπης για τον συνάνθρωπο.
Αμήν.