«Τω καιρό εκείνω, εξήλθεν ο Ιηισούς εις τα μέρη Τύρου και Σιδώνος».
Πολύ συχνά
έτσι αρχίζουν οι ευαγγελικές περικοπές.
Ο Κύριος
πρώτος Αυτός εξέρχεται. Και κάποιος από εμάς «εκ των ορίων» εξελθών, θα
συναντηθεί μαζί του.
Μόνο να
εξέλθουμε αδελφοί, από τα όρια. Από εκείνα τα γνωστά, τα τετριμμένα, τα ασφαλή.
Από εκείνα τα
όρια που φτιάξαμε και κλείσαμε για να μην πάμε παραπέρα.
Και τι μας
βγάζει από τα γνωστά, ασφαλή μας όρια;
Μια ανάγκη
αδελφοί. Κάποια δοκιμασία. Της Χαναναίας η θυγάτηρ που κακώς εδαιμονίζετο.
Εμάς, τον καθένα μας, κάποια άλλη ανάγκη ή συγκυρία.
Και αυτή μας η
ανάγκη, πάντα, μας σπρώχνει σε αλλαγές, σε κάποια συνάντηση.
Ο Κύριος
πρώτος Αυτός εξήλθε προς αυτήν την συνάντηση. Αποσταλμένος εις τα πρόβατα τα
απολωλότα οίκου Ισραήλ. Και από εμάς τι χρειάζεται; Αληθινός πόνος αυτός που
είχε η Χαναναία και εκραύγαζε … «Κύριε
βοήθει μοι».
Και αν από την
άλλη πλευρά ακούσουμε την σιωπή, αν ο Κύριος δεν αποκρίθει αμέσως λόγου, είναι
μόνον γιατί εκείνος γνωρίζει, και περιμένει, το άδειασμα της πονεμένης
ψυχής, εκείνο το άδειασμα που γεννά η πίστη και κάνει τον πιστεύοντα να
πιστεύει, και να αγαπά και τα ψίχουλα που πίπτουν από την τράπεζα του Κυρίου
αυτού.
Γιατί η
αγάπη και η πίστη κάνει τον άνθρωπο ταπεινό απέναντι στον Θεό, τον άνθρωπο
που είδε με τα μάτια του, τα δαιμόνια της ψυχής του.
Και από εκείνο
το βάθος και την απόγνωση, εξήλθε των ορίων του, από πόνο, και στο περιθώριο
της ζωής, σαν Χαναναίος παροικών Τύρο και Σιδώνα, επιθυμιών, πόλεων σαρκικών,
μακριά από Ιεροσόλυμα, εν μέσω αμαρτίας κάτω από αφύσικες συγγένειες, κακώς
δαιμονισμένος. Από όλο αυτό το περίγραμμα ζωής, ίσως και της δικής μας ζωής, η
πίστη μπορεί να γεννήσει την ταπείνωση, και τον πλούτο της ταπείνωσης, που και
τα ψυχία που θα πίπτουν από της μυστικής τραπέζης της θείας λειτουργίας του
Θεού, αντίδωρο πλούσιο στην δική μας φτώχεια, μπορεί να μας σώσουν. Και να
γίνει ως θέλουμε. Μεγάλη γαρ αυτή η πίστη, στα μικρά, στα ψυχία, στα θαυμάσια.
Και να έλθουμε
από δαιμόνια, από της ώρας εκείνης.
Από της ώρας
της ταπείνωσης και της πίστης.
Αμήν.