Η Αγία Γραφή αναφέρει
ότι ο Μωυσής ήταν ο πιο πράος και ο πιο ταπεινός από όλους τους ανθρώπους που
υπήρχαν πάνω στην επιφάνεια της γης (Αριθμοί 12,3). Ο Κύριος μιλούσε με το Μωυσή
πρόσωπο με πρόσωπο, όπως συζητάει κανείς με το φίλο του. Ο Προφήτης Μωυσής
αποτελεί πρότυπο πίστεως, “πίστει Μωυσής μέγας εγένετο”, ελεύθερης
υπακοής, πύρινης προσευχής, δικαιοσύνης και ανιδιοτελούς αγάπης. Ήταν και
παραμένει πρότυπο αληθινού ηγέτη και οδηγού από την
αιγυπτιακή δουλεία των παθών στην όντως ζωή, στην πραγματική ελευθερία,
την ελευθερία “των τέκνων του Θεού”.
Ήταν ηγέτης ενός λαού
“σκληροτράχηλου και απερίτμητου”, δυσκολοκυβέρνητου, που ευεργετήθηκε τα
μέγιστα από τον Θεό και από τον ίδιο (τον Μωυσή), που όμως εύκολα λησμονούσε
τις ευεργεσίες και πολύ συχνά στρεφόταν εναντίον των ευεργετών του. Αλλά ο
Μωυσής κάθε φορά που γκρίνιαζε ο λαός και αγανακτούσε, δεν προσπαθούσε να καταπραΰνει
την οργή του με ψεύτικες υποσχέσεις, ούτε προσπαθούσε να βρει “λογικές λύσεις”,
αλλά στρεφόταν στον Θεό και με πύρινη προσευχή ζητούσε από Αυτόν την λύση. Και
ο Θεός τον κατηύθυνε πάντα και την κατάλληλη στιγμή έδινε την πρέπουσα λύση στο
πρόβλημα. Η προσευχή του Μωυσή ήταν δυνατή, πύρινη, γιατί γινόταν με
καθαρότητα καρδιάς, πόνο ψυχής και με μεγάλη αγάπη για τον λαό. Παρ’
όλο που εξωτερικά δεν ακουγόταν, εν τούτοις ενώπιον του Θεού ανέβαινε ως βοή,
που ανάγκασε τον Θεό να ερωτήσει: “Τί βοάς προς με;”. Δηλαδή τί
θέλεις και φωνάζεις; Τόση δύναμη είχε. Η προσευχή που διατυπώνεται καθαρά είναι
εκείνη η οποία δεν κραυγάζει, αλλά προέρχεται από βαθιά εσωτερική
ομιλία και ολοκάθαρη συνείδηση. Η σωτηρία στον κίνδυνο έρχεται πάντα
από τον ουρανό.
Αγίου
Γρηγορίου Νύσσης, από το έργο:”Εις τον του Μωυσέως Βίον”.