Η Κατά Σάρκα Γέννησις του Θεού και Σωτήρος Ιησού Χριστού.

 ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ 

Κενόν στο Σύμπαν, δεν υπάρχει… και στην ανθρώπινη καρδιά επίσης. Αυτό το τόσο σημαντικό όργανο, πρέπει να είναι πάντοτε γεμάτο. Το ίδιο και η πνευματική καρδιά μας, η έδρα των συναισθημάτων, ο χώρος που ενεργείται η Νοερά Προσευχή, στο Βασίλειο του ουρανού, ο χώρος της αγάπης.

Η καρδιά είναι γεμάτη αγάπη. Από την αρχή, έτσι φτιάχτηκε, να είναι γεμάτη, πλήρης. Έτσι δουλεύει.

Μα εάν εμείς επιτρέψουμε στη καρδιά μας, να αδειάσει από αγάπη; Τότε αυτή πάλι θα γεμίσει, θα σπεύσει να γεμίσει…. Με φόβο.

Θα γεμίσει με φόβο.

Ο Κόσμος μας είναι γεμάτος με αγάπη, εξ’ αρχής. Έτσι φτιάχτηκε στην σκέψη του Θεού πρώτα, και έτσι είναι. Όταν όμως εμείς μετακινηθούμε από την ποιότητα της αγάπης Του Θεού, ο χώρος θα μοιάσει….. άδειος. Ο δικός μας χώρος, ο περιορισμένος δικός μας χώρος, θα μας τρομάξει, έτσι μόνοι που νοιώθουμε μέσα σε αυτόν….  Και θα γεμίσει φόβο. Ο κόσμος, οι χώρες, οι πολυάνθρωπες πόλεις, το διαμέρισμά μας. Και στην θέση της χάρης του Θεού που φανερώνει γύρω μας τον Παράδεισο Του, που μας οδηγεί στην κοινωνία Μαζί Του, μια απομόνωση, σαν έσχατη λύση για την σωτηρία μας. Έντρομοι, θα αποφύγουμε κάθε επαφή με κάθε τι καλό και φωτεινό, υπακούοντας σε μια παγκόσμια απογραφή του κάθε Καίσαρα που θέλει μαζί μας, να μετρήσει τον κόσμο. Να τον απογράψει…..

Και εκεί, μέσα στην καρδιά του χειμώνα, στο κέντρο μιας μακριάς νύχτας, σε ένα σημείο ήσυχο, όπως η καρδιά μας, καταφεύγει πάντα, Ιωσήφ και Μαρία, μην έχοντες κατάλυμα….  Ίνα Χριστός γεννηθεί.

Τώρα, μέσα μας…. μια υπέροχη συγκέντρωση, η φύση με τον πιο ωραίο της εαυτό, το Σπήλαιο, η Φάτνη και τα ζώα γύρω, οι ποιμένες αγραυλούντες, οι ποιμένες που ποιμαίνουν την Νύχτα, την Άγια Νύχτα, οι Μάγοι γεμάτοι Σοφία, οι Άγγελοι πάντα παρόντες σε όλα τα γεγονότα της Σωτηρίας μας.

Χριστός Γεννάται! 

Και είμαστε πάλι χαρούμενοι!! Είμαστε πάλι ευτυχείς, μέσα σε όλη αυτήν την πληρότητα.

Η καρδιά μας γεμίζει πάλι Χριστό, γεμίζει αγάπη, γεμίζει, έτσι όπως είναι φτιαγμένη να γεμίζει.

Ο Θεός γεμίζει τον κόσμο που έφτιαξε από πριν, πλήρη, να πάλλεται μέσα στην συχνότητα της αγάπης και για ότι εμείς επιτρέψαμε να

υπάρξει, για ότι αρνηθήκαμε, για ότι αμαρτήσαμε γιατί γεμίσαμε φόβο, το Θείο Βρέφος αναλαμβάνει να επανορθώσει. Μέσα από την Φάτνη Του αναλαμβάνει να μας ενώσει πάλι μαζί Του.

Αυτό εορτάζουμε σήμερα. Την ενανθρώπιση του Θεού για να γίνει ο νυν αιώνας και ο μέλλοντας δυνατότητα Χάριτι Θεού.

Για το « επί Γης ειρήνη…»

Απ’ αυτήν την μικρή Φάτνη, σήμερα, απ’ αυτό το σπήλαιο μέσα μας, σήμερα, στην καρδιά μας, αρχίζει μια Σταυρική Αναστάσιμη πορεία.

Η καρδιά πάλλεται πάντα γεμάτη, Όχι με φόβο Με αγάπη.

Απόψε, λοιπόν εδώ, ας ανοίξουμε τους θησαυρούς μας, ας προσαγάγουμε σε Αυτόν, ότι καλύτερο έχουμε, χρυσό, λιβάνι και σμύρναν, τα δώρα που μας χάρισε ο Θεός.

Και φεύγοντας απ’ εδώ, αδελφοί μου, μην ξαναγυρίζουμε σε Ηρώδην, σε όποιον ζητά να φονεύσει το Παιδίον μέσα μας, αλλά δι’ άλλης οδού, αλλιώτικοι, να αναχωρήσουμε, επιτέλους για την Χώρα μας.

Καλή Μετάνοια

Καλά Θεοφάνια να ζήσουμε.

 

1

Η ΚΑΤΑ ΣΑΡΚΑ ΓΕΝΝΗΣΗΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΟΣ ΗΜΩΝ

ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Ιδού μάγοι από ανατολών παρεγένετο εις Ιεροσόλυμα λέγοντες:

«που εστίν ο Τεχθείς βασιλεύς των Ιουδαίων;»

Μάγοι από ανατολών, από μακρινή χώρα, με περίεργα ονόματα… Είναι αυτοί που έψαχναν στον ουρανό, γνώριζαν και περίμεναν. Και μόλις είδαν αυτό για το οποίο γνώριζαν και περίμεναν, τον Αστέρα, με απόλυτη βεβαιότητα ξεκίνησαν, από την μακρινή πατρίδα τους να βρουν και να προσκυνήσουν το Θείο βρέφος.

Έτσι πρέπει να ζει και να υπάρχει και ο Νους μας αδελφοί. Αυτός ο Νους που έρχεται από μακριά,  για τους πιο πολλούς από εμάς, ένας άγνωστος, με άγνωστο όνομα, δυσ-νόητος, από χώρα τόσο μακρινή, σχεδόν σαν άγνωστος. Πόσο άγνωστος μας είναι ο Νους μας αδελφοί; Πόσο μακριά τον έχουμε τοποθετήσει; Όμως αυτός ο νους κι εκεί, εις την ανατολή, παραμένει προσηλωμένος στον ουρανό.

Ο νους μας βλέπει πάντα στον ουρανό, προέρχεται από τον ουρανό και σοφός, έτοιμος πάντα να παρευρεθεί σε συνάντηση του Θεού.

Προς το Σπήλαιο και τη Φάτνη. Προς την καρδιά μας.

Γιατί ενώ ο Ιησούς Χριστός Γεννάται μέσα στο φυσικό χώρο της Βηθλεέμ της Ιουδαίας, στον φυσικό χώρο του Καίσαρα, Γεννάται όμως και στο φυσικό χώρο της φυσικής καρδιάς του καθενός από εμάς, και πρέπει σε αυτή την μεγάλη, Άγια νύχτα, ο Νους μας, επιτέλους βασιλικά και κυρίαρχος να εύρει τον δρόμο του και να έλθει μέσα στην καρδιά μας. Να κατέβει εν ησυχία πολύ και να προσκυνήσει Παιδίον Νέον, τον προ αιώνων Θεόν.

Και όλη η πεμπτουσία της ύπαρξης μας, όλη η πνευματική μας διάσταση σμύρνα, χρυσός και λίβανος να ακουμπήσει στα πόδια του Παιδίου.

Πρέπει να παρακάμψει, όμως ο Νους μας, Ηρώδηδες βασιλείς του κόσμου τούτου, που πάντα θέλουν να μας πείσουν ότι ενδιαφέρονται «που ο Χριστός γεννάται».

 Όμως αυτοί οι ηγεμόνες, οι βασιλείς και όλα τα σαρκικά Ιεροσόλυμα μετ αυτών, ένα σκοπό έχουν μόνο: να αποκτείνουν το Παιδίον και κάθε παιδίον, από διετούς και κατωτέρω.

Όλοι αυτοί αδελφοί μου, οι Ηρώδηδες, μισούν το Παιδίον και κάθε παιδίον νέον και θέλουν να μας πείσουν και εμάς, ότι και αν εύρουμε να τους το απαγγείλουμε…

 Όμως και ο Νους μας πρέπει και από εδώ να προχωρήσει, να μη ξεγελασθεί, προσηλωμένος, στον Αστέρα που είδε την Ανατολή, να αναζητήσει και να βρει το παιδίον.

Στο χώρο της καρδιάς μας.

Εκεί ο βους και ο όνος των ένθεων συναισθημάτων μας θα ζεσταίνουν αυτήν την Γέννηση και όλες τις αισθήσεις μας, σαν ποιμένες αγραυλούντες, θα αγραυλούν όχι πλέον προς τα έξω, προς τον κόσμο, αλλά προς τα μέσα, προς το Σπήλαιο της καρδιάς μας.

Όπως εκείνοι οι ποιμένες, έτσι και οι αισθήσεις μας, θα πρέπει να ακούσουν τις φωνές των αγγέλων, πλήθος στρατιάς ουρανίου λεγόντων:

Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επι γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία.

Απόψε αδελφοί μου, όλα βοηθούν σε αυτήν την πορεία, σε αυτήν την συνάντηση. Εάν δεν είχαμε στερηθεί τη ζωή μας μέσα στη φύση, στην ύπαιθρο, θα βλέπαμε πως και αυτή η φύση στρέφεται προς τα μέσα. Τα κλαδιά γυμνά από φύλλα, οι νύχτες μεγάλες. Μόνο οι ρίζες μέσα στη γη αυξάνονται.

Αυτή η στροφή προς τα μέσα, αυτή η πορεία προς την καρδιά, είναι τόσο όμορφη, όσο όμορφα παρουσιάζονται οι Μάγοι στην Τέχνη, πάντα ντυμένοι σαν βασιλιάδες, με λαμπρά ενδύματα, βασιλικοί, φορτωμένοι δώρα πνευματικά.

Έτσι είναι και ο Νους μας, μόνο να τον καταλάβουμε και να ετοιμάσουμε φάτνη γιατί να ξέρουμε πως στο κόσμο «ουκ ην αυτοίς τόπος» στο κόσμο δεν υπάρχει τόπος ούτε κατάλυμα για το Βρέφος.

 Μόνο στο σπήλαιο της καρδιάς μας, στη πιο μεγάλη νύχτα της ζωής μας, σε αυτή τη νύχτα υπάρχει.

Σ’ αυτή την ωραία εικόνα, μια πλευρά του εαυτού μας θα στριμώχνεται, όπως ο Ιωσήφ, εκεί κάτω δεξιά. Κυρτωμένος, γεμάτος λογισμούς, ενώ αυτή η παράξενη ύπαρξη με την προβιά κα το μπαστούνι, με το δίλαβο καπέλο κάτι θα μας ψιθυρίζει, όπως του Ιωσήφ. Αυτή η βακχική μορφή, αυτή η εκπροσώπηση της υλικής πλευράς της φύσης μας, θα σπέρνει πάντα αμφιβολίες.

Πως δεν μπορεί να συμβεί αυτό μέσα στη καρδιά μας. Στο κόσμο τον υλικό, του Καίσαρα και του Ηρώδη, Θεοτοκία και Θεανθρώπιση.

Όμως ο Ιωσήφ όπως και εμείς, ζούμε δίπλα στο γεγονός.

Ζούμε δίπλα στη Παναγιά, ο νους μας έρχεται να προσκυνήσει, οι αμφιβολίες πρέπει να ενεργήσουν προς το γεγονός της Γέννησης.

Το μόνο που χρειάζεται, να μπει ο Νους μας στην καρδιά, να προσκυνήσει, να ταπεινωθεί, να ανοίξει τα δώρα, τους θησαυρούς του.

Και αδελφοί μου, εάν έτσι ζήσουμε απόψε ολόκληροι, Μάγοι οι Ποιμένες αγραυλούντες το γεγονός της γέννησης Παιδίου Νέου μέσα στη καρδιά μας.

Προσοχή, να ξεχωρίσουμε πια από Ηρώδη και Καίσαρα και «δι’ άλλης οδού»να αναχωρήσουμε για την πατρίδα σας.

Να μετανοήσουμε δηλαδή.

Καλά Χριστούγεννα.