Κάτι μας σπρώχνει συνεχώς προς
τα έξω, έξω από τον εαυτό μας και αυτό το κάτι μας κρατά αιχμάλωτους, απαιτεί
συνεχώς την δικαίωση του, την ικανοποίησή του, όμως…. ποτέ δεν την κατορθώνει,
μένουμε συνεχώς……ανικανοποίητοι.
Και οι άλλοι, μα και ο ίδιος μας ο εαυτός, δεν ανταποκρίνονται
τελικά στις προσδοκίες μας, όλοι, ο εαυτός μας, η Μαρία, όλοι…..μόνους μας κατέλειπαν
διακονείν….. έτσι νιώθουμε…. Και θα φθάσουμε να προβάλλουμε αυτό τον θυμό και
στον ίδιο τον Θεό….. όν μέλει σοι…..θα πούμε, στον ίδιο τον Θεό, ότι δεν μας νοιάζεται!
Αυτός που μας έπλασε.
Όμως ο Κύριος γνωρίζει…. μένει
έξω από τις δικές μας συγκρούσεις, επειδή μας γνωρίζει. Όλο αυτό το δικό
μας το κατασκεύασμα της ζωής μας, είναι απλά….. δικό μας κατασκεύασμα.
Μεριμνάμε και τυρβάζουμε
περί πολλών απλά και μόνο για να μην ησυχάσουμε….. ποτέ!
Και η ψυχή μας δεν μπορεί να
μας ακολουθήσει. Μένουμε χωρισμένοι από τον ίδιο μας τον εαυτό, από την ψυχή μας,
η οποία από καταβολής της, «την αγαθή μερίδα εξελέξατο, ήτις ουκ αφαιρεθήσεται
απ΄αυτής…..»
Η ψυχή μας είναι «φυσικά»
προσηλωμένη προς τον Θεό, παρακάθεται παρά τους πόδας του Ιησού και ακούει τον
λόγον Αυτού……σταθερά….,ενώ εμείς αγωνιούμε να την παρασύρουμε στην τύρβη της εξωστρέφειας
μας,…..ίνα μη συναντιλάβηται.
Η παράνοια της ζωής μας είναι ότι αυτό ΔΕΝ μπορεί να συμβεί στην αθάνατη ψυχή μας. Και μένουμε συνεχώς….άδειοι…..κάτι μας λείπει…… Κάποιος μας λείπει… .Μας λείπει….ο εαυτός μας…..Αυτός ο εαυτός που από της Δημιουργίας του, την αγαθή μερίδα επελέξατο, γιατί έτσι δημιουργεί ο Θεός.
Αυτό ενσάρκωσε η άλλη Μαρία,
της οποίας το Γενέθλιο εορτάζουμε σήμερα. Παρέμεινε ασάλευτη μέσα στον εαυτό της,
σταθερά στον χώρο όπου τα Άγια των Αγίων, στον χώρο της Αγιότητας, της παρθενίας,
στον χώρο όπου άκουγε συνεχώς τον Λόγο του Θεού. Και ζούσε με αυτόν.
Σήμερα Γεννάται η Κυρία που
θα γεννήσει τον Ιησούν, θα γίνει Θεοτόκος.
Σε απόλυτη υπακοή με τον
Πλάστη της αυτή είναι η Αρχή Της Ζωής και της Ζωής μας. Ενώ είναι μια Γέννηση
με φυσικό θέλημα, θα υπερβεί τη φύση και στο τοκετό και στη Κοίμηση, γιατί
είναι εν Πνεύματι ενωμένη με το Αδιαίρετο, αδιαίρετη και Εκείνη, με τον
Άφθαρτο, δεν γνωρίζει ούτε κι΄ Εκείνη.
Εμείς ζητούμε την
αυτοδικαίωσή μας από τους άλλους, πρόσωπα ή γεγονότα και μπορούμε να
απαιτήσουμε και από τον ίδιο το Θεό τη δικαίωση- αυτοδικαίωσή μας….
Έτσι από μόνοι μας…..μένουμε
μόνοι….διακονείν….κανείς δεν φταίει…..
Ένα βήμα είναι η σιωπή…κι΄
αν κάποια στιγμή….επάρασα τις γυνή φωνήν εκ του όχλου…..εις μάτην…..
Ο Χριστός πάντα θα μας απαντά
ότι όσοι μακάριοι ακούν το Λόγο του Θεού……τον φυλάσσουν….
Εσωτερικά, μέσα τους,
φυλάσσουν τον λόγο του Θεού και τον εαυτό τους.
Σε νήψη,
σε ησυχία, γεννιέται το αθάνατο.