«μη κρύπτετε εαυτούς ως εν παραδείσω το πριν…»
Έκρυβαν τον εαυτό τους οι άνθρωποι,
σχεδόν από την αρχή.
Έκρυβαν κάποια ενοχή, απέναντι στο
Θεό, μέσα στον παράδεισο. Έκρυβαν μια πτώση, μια απόδραση εκούσια από την
ευτυχία:
Την αποτυχία μιας σχέσης.
Από την σχέση με τον Θεό.
Από την σχέση με τον εαυτό και με
τον άλλο. Και με την Κτίση.
Μίκρυναν μόνοι τον παράδεισο ώσπου
τον έχασαν. Αποφάσισαν να αποκτήσουν την γνώση καλού και κακού και έφαγαν από
το ξύλο που ήταν στο μέσον του παραδείσου και έχασαν το:
«τα πάντα καλά λίαν».
Έτσι μπήκε η Γνώση του καλού και
κακού και η αμαρτία εκεί που υπήρχε η
σχέση και η εμπιστοσύνη.
Η απόλυτη παράδοση στον Θεό έγινε
παράδοση στο ίδιον θέλημα και η σχάση αγάπης έγινε δοκιμασία.
Έκρυψαν εαυτούς.
Από παντού. Κι ο ένας από τον άλλο. Ώσπου ίσως μπέρδεψαν τόσο αυτούς τους
εαυτούς ώστε ούτε και οι ίδιοι να μην μπορούν να αναγνωρίσουν το ίδιον πρόσωπο
ή τους άλλους.
Και γίναμε αυτό που είμαστε σήμερα,
ο καθ’ ένας μας, ένα κουβάρι μυστικά, αλλεπάλληλα στρώματα ενοχής, μάσκες
φορεμένες βιαστικά, στραβά πολλές φορές η μία πάνω στην άλλη.
Και παρασύραμε και την Κτίση σε
αυτήν την περιπέτεια. Την μοιράσαμε με σύνορα και την διαμοιράσαμε έτσι που να
μην μας ανήκει αλλά να ανήκει στο πουθενά και στον κανένα.
Αυτό το δώρο της ζωής «εν παραδείσω το πριν» ενδύθηκε μιαν
γυμνότητα ντροπής.
Έφευγαν οι άνθρωποι της ιστορικής
εποχής του Χριστού στην έρημο, να δούνε εκείνον, τον Ιωάννη που σαν καλάμι τον
σάλευε ο άνεμος, να ακούσουν «φωνή
βοώντος εν τη ερήμω» να μετανοήσουν και να βαπτισθούν.
Θέλουμε και σήμερα να εξέλθουμε του
κόσμου τούτου και να σταθούμε εδώ, δίπλα στα ρείθρα του Ιορδάνη που μας
προσφέρονται, κοντά σε Εκείνον που έρχεται να αγιάσει τα ύδατα και να μας
σώσει.
Σήμερα, αδελφοί, η κτίση παραδίδεται σε αυτόν
τον αγιασμό, πρώτη. Το βασικό στοιχείο της ζωής, το νερό, υποδέχονται Χριστό και ο αιθέρας
το Άγιον Πνεύμα εις αγιασμόν ψυχών και σωμάτων.
Τα πάντα σήμερα χάριτι Χριστού παραδίδονται
εις ανακαίνισιν.
Τα πάντα χαρίζονται στην αγάπη,
εκεί που ανήκουν δηλαδή και τα πάντα αναγνωρίζουν αυτήν την ανακαίνιση και
προσφέρονται.
Ας καταλάβουμε αυτήν την αλλαγή
γύρω μας και μέσα μας, τόσο που είναι δυνατή.
Την ευλογία.
«Χριστός εφάνη την πάσαν κτίσιν θέλων ανακαινίσαι» και εμάς, όλους,
σήμερα να ενδύσει «την πρώτη στολήν».
ΤΑ ΑΓΙΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ
Ο Θεός δεν είναι αυτός που νομίζετε
και νομίζω. Και αυτό θα δείχνει στον Ιορδάνη ο Κύριος στον Ιωάννη, σε εκείνους
που έφθαναν από τα Ιεροσόλυμα, σε εσένα, σε εμένα. Και ο Ιωάννης και εμείς,
πάντα θα διακωλύομεν αυτόν…..
Γιατί όλοι μας δεν έχουμε καταλάβει
πόσο πολύ μας αγαπά ο Θεός.
Ούτε πόσο πολύ Τον αγαπούμε εμείς. Ούτε
πόσο πολύ αγαπάμε ή μας αγαπούν.
Ο Χριστός σήμερα λέγει: «Άφες άρτι…» άσε τώρα, το βάρος
των αμαρτιών σου, το βάρος της ζωής σου, το βάρος του ποιος είσαι ή ποιος
νομίζεις πως είσαι, διότι «πρέπον εστίν
πληρώσαι πάσαν δικαιοσύνην…»
Και όταν ο Χριστός, πάντοτε ο Χριστός
αναλαμβάνει να μας δείξει ποιοι είμαστε πραγματικά, όταν γυμνός αυτός,
εισέρχεται πρώτος στα ύδατα του Ιορδάνη, «πληρώσαι πάσαν δικαιοσύνη» ίνα
βαπτισθεί, ανεβαίνει «ευθύς από του ύδατος». Και τότε ιδού, ανεώχθησαν αυτώ οι
ουρανοί και το Πνεύμα ωσεί περιστεράν και φωνή εκ των ουρανών.
Τότε όλοι μας μπορούμε να δούμε την
ενότητα κατά την ουσία, του Θεού. Ο Θεός εισέρχεται εις το ύδωρ αλλά ευθύς
αναβαίνει απ’ αυτού και παραμένει στην ενότητα, στο ομοούσιον της Αγίας
Τριάδος, εμπρός μας.
Και εμείς, που φθάνουμε φορτωμένοι
φορτία βαριά και αδικαιολόγητα, στα ρείθρα του Ιορδάνη, που τόσο απλά, μπορεί
να μας καθαρίσει…
Εκεί η φωνή ενός προφήτη, μέσα από τα
βάθη μιας ερήμου, ενός χώρου δηλαδή αναγνώρισης
του περιττού, μας καλεί σε Σωτηρία.
Ο δρόμος μας από τα Ιεροσόλυμα των
παθών μας, του συνωστισμού μεταξύ μας, της εντός των στενών ορίων ζωής μας, έως
τα ρείθρα του Ιορδάνη, σύντομος….
Η ζωή μας……σύντομη…..
Και εδώ, λίγο μακριά από ότι μας
καθηλώνει, γυμνός ο Θεός αποκαλύπτεται και μιλά για Αγάπη. Τα πρόσωπα της Αγίας
Τριάδος μιλούν για την Αγάπη που έχουν μεταξύ
τους. «Ο Υιός μου ο αγαπητός, εν ώ ευδόκησα»
Όταν θα φθάσουμε, εδώ, αδελφοί μου, στο σημείο που μας
καλεί σήμερα η Εκκλησία, εδώ, στα
ρείθρα, στην άκρη πέρα από τις αμαρτίες μας, πέρα από ένα εγώ που δεν υπάρχει, αλλά με τόσο κόπο τρέφουμε
και στηρίζουμε, μάταια, θα αποκαλυφθεί εντός
μας, όλη η Αγάπη της Αγίας Τριάδος. Θα δούμε Θεοφάνια, εμπρός μας και εάν
θέλουμε, εάν μετα-νοήσουμε και εντός
μας.
Και σήμερα, εδώ, δίπλα στα ύδατα που
άκουσαν την φωνήν επί των υδάτων και κατέγραψαν αυτήν, μπορούμε να φωτιστούμε,
με τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος και να ιδούμε ποιοι είμαστε πραγματικά, μέσα
στην γυμνότητα αυτού του φωτός και σίγουρα και να ακούσουμε τη φωνήν εκ των
ουρανών, με την απλότητα του «ιδού».
Με την προστακτική απλότητα, ενός, «ιδού», κοιτάξτε, κοιτάξτε, ποιος είναι ο
Υιός μου ο Αγαπητός, κοιτάξτε ποιοι είσθε εσείς εν ώ ευδόκησα….
Έτη
πολλά
