«Πολλές φορές ο Κύριος φανερώθηκε
στα μάτια των ανθρώπων, που ήθελε να φωτίσει, με τη θέα της Χάριτος του Αγίου
Πνεύματος που είναι φως. Θυμηθείτε την Μεταμόρφωση του Κυρίου πάνω στο
Θαβώρ. « Καί εγένετο εν τω προσεύχεσθαι αυτόν το είδος του προσώπου
αυτού έτερον και ο ιματισμός αυτού λευκός εξαστράπτων, και ιδού άνδρες δύο
συνελάλουν αυτώ, οίτινες ήσαν Μωυσής και Ηλίας » ( Λουκ . 9, 29-30) –
λουσμένοι με το ίδιο φως… Επίσης η χάρις του Αγίου Πνεύματος
εμφανίζεται σαν ένα άρρητο φως σε όλους αυτούς που ο θεός επιθυμεί να φανερωθεί
.
– Μα Μπάτουσκα, επέμενε ο Μοτοβίλωφ, με ποιο
τρόπο μπορώ να αναγνωρίσω την παρουσία της χάριτος του Αγίου Πνεύματος μέσα
μου;
– Είναι πολύ απλό, φίλε του Θεού. Ο Θεός
λέγει: «Όλα είναι απλά γι’ αυτόν που αποκτά τη σοφία». Το κακό
με μας είναι, ότι δεν αναζητούμε αυτήν τη θεϊκή Σοφία, η οποία, επειδή δεν
είναι «εκ του κόσμου», δεν είναι και αλαζονική. Μιλώντας γι’ αυτή τη Σοφία, ο
Κύριος είπε: «Ο Θεός θέλει πάντας ανθρώπους σωθήναι και εις επίγνωσιν
αληθείας ελθείν. ». Και μιλώντας προς τους Αποστόλους: «Ούτω και υμείς ασύνετοι
έστε;» ( Μαρκ . 7, 18) . « Ουδέποτε ανέγνωτε εν ταίς γραφαίς» ( Ματθ . 21, 42)
. Αφού όμως ήλθε επ’ αυτούς το Άγιον Πνεύμα, ο Θεός διήνοιξε τις διάνοιες τους
και έτσι μπορούσαν και έγραφαν: «Έδοξε τω Αγίω Πνεύματι και ημίν ». . .
«Ωστόσο», ξανάρχισε ο Μοτοβίλωφ, «συνεχίζω να
μη καταλαβαίνω πως μπορώ να είμαι σίγουρος ότι βρίσκομαι μέσα στο Άγιο
Πνεύμα, να αναγνωρίσω μέσα μου την αληθινή του παρουσία».
– Σας είπα ήδη, φίλε του Θεού, πως είναι πολύ
απλό. Τι σας χρειάζεται παραπάνω;
– Μου χρειάζεται να μπορέσω να το καταλάβω
ακόμη καλλίτερα!
«Τότε», γράφει ο Μοτοβίλωφ, «ο πατήρ Σεραφείμ
με έπιασε από τους ώμους και είπε»:
– Είμαστε και οι δυο μέσα στην
πληρότητα του Αγίου Πνεύματος. Γιατί δεν με κοιτάζεις;
– Δεν μπορώ, Μπάτουσκα, ξεπετάγονται κεραυνοί
από τα μάτια σας. Το πρόσωπο σας έγινε πιο φωτεινό και από τον ήλιο…
– Μη φοβάστε. Γίνατε και σεις τόσο φωτεινός
όσο και γω . Και σεις τώρα είσαστε μέσα στην πληρότητα του Αγίου Πνεύματος, αλλιώς
δεν θα μπορούσατε να με δείτε .
Και γέρνοντας το κεφάλι του προς το μέρος
μου, μου είπε στ’ αυτί:
– Ευχαριστήστε τον Κύριο, που σας παραχώρησε
αυτή τη χάρη. Είδατε ούτε το σημείο του
σταυρού έκανα. Μέσα στην καρδιά μου νοερά μόνο προσευχήθηκα. «Κύριε, αξίωσέ τον
να δει καθαρά με τα σωματικά μάτια, την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος, όπως
στους εκλεκτούς σου δούλους, όταν ευδόκησες να τους φανερωθείς μέσα
στη μεγαλοπρέπεια της δόξης Σου!» Και αμέσως, ο Θεός εισάκουσε την
ταπεινή προσευχή του φτωχού Σεραφείμ. Πως να μην τον ευχαριστήσουμε γι’ αυτό το
καταπληκτικό δώρο που χάρισε στους δυο μας; Ακόμη και στους μεγάλους ερημίτες ο
Θεός δεν φανερώνει πάντα έτσι τη Χάρη του. . . Γιατί δεν με κοιτάζετε στα
μάτια; Κοιτάξτε με χωρίς φόβο. Ο Θεός είναι μαζί μας!
«Τον κοίταζα και ένοιωσα να με συνεπαίρνει
ένας ακόμη μεγαλύτερος φόβος. Φαντασθείτε να σας μιλάει ένας άνθρωπος
και το πρόσωπο του να βρίσκεται σαν στο κέντρο ενός μεσημεριάτικου ήλιου. Βλέπετε
τις κινήσεις των χειλιών του, την εναλλασσόμενη έκφραση των ματιών του, ακούτε
τον ήχο της φωνής του, νοιώθετε τα χέρια του να σας σφίγγουν τους ώμους,
συγχρόνως όμως δεν βλέπετε ούτε τα χέρια του, ούτε το σώμα του, ούτε και το
δικό σας, παρά μόνο ένα εκθαμβωτικό φως που απλώνεται ολόγυρα σε απόσταση
πολλών μέτρων, φωτίζοντας το χιόνι που καλύπτει το λιβάδι και που πέφτει απαλά
πάνω στο μεγάλο στάρετς και σ’ εμένα. Πως να περιγράψει κανείς αυτό που
δοκίμαζα τότε;»
Ο Άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ, της Ειρήνης Γκοραίνωφ, εκδ . Τήνος,