Η προσέγγιση του Θεού χρειάζεται προετοιμασία.

 

Μέσα στην ιστορία των δικαίων της Παλαιάς Διαθήκης βλέπουμε το πως ο Θεός προετοίμαζε τον κόσμο για την έλευσή Του, επεμβαίνοντας διακριτι­κά, χωρίς να παραβιάζει την ελευθερία των ανθρώπων. Αποκαλυπτόταν στους δικαίους και καθοδηγούσε το λαό μέσω των προφητών, δίνοντας νόμους ανάλογους με την παχύτητα της θρησκευτικής αντιλήψεως του λαού, μέχρι να τον οδηγήσει σταδιακά —μέσα από πειρα­σμούς, καταστροφές, ευλογίες και διδασκαλί­ες- στην καλλιέργεια που απαιτεί η ακρόαση της ευαγγελικής διδασκαλίας.

Για να ακούσει κανείς τη διδασκαλία του Χριστού χρειάζεται να ελευθερώσει σε κάποιο βαθμό το νου του από τις πιεστικές απαιτήσεις του σώματος, να τον κρατήσει στο ηγεμονικό του ύψος, χωρίς βέβαια να τον αφήσει εκτεθειμένο στο πνεύμα της εωσφορικής έπαρσης.

Χρειάζεται να τον διατηρεί ρωμαλέο και ήρεμο, ικανό να αισθάνεται το καύμα της φυσικής του δίψας, που είναι δίψα μαθητείας στο ζωντανό λόγο του Θεού.

Γενικά η προσέγγιση του Θεού χρειά­ζεται προετοιμασία. Η μνήμη των δικαίων της Παλαιάς Διαθήκης μας υπενθυμίζει την ανάγκη της διαρκούς δικής μας προετοιμα­σίας για την υποδοχή του Χριστού, είτε τον υποδεχόμαστε τώρα τα Χριστούγεννα ως Βρέφος, με την ανάμνηση του γεγονότος της Γεννήσεώς Του, είτε Τον συναντούμε στη Θ. Λειτουργία, είτε Τον υποδεχόμαστε με την προσευχητική στροφή του νου μας στο θρόνο του θείου ελέους. Η απουσία προετοιμασίας μας αφήνει χωρίς πνευματικές γεύσεις, με αποτέλεσμα  κάθε θρησκευτική εκ­δήλωση μας να γίνεται υπόθεση ανούσιου εθίμου ή ακόμη πράξη πού υποβάλλεται από το φόβο μιας μαγικής συνείδη­σης.

Αδέλφια μου, το χαρακτηριστικό των δικαίων της Παλαιάς Διαθή­κης είναι η πίστη. Ο Θεός μέσω των προφητών και των Αποστόλων υποσχέθηκε στους ανθρώπους διάφορα μελλοντικά αγαθά. Με την πίστη οι ελπιζόμενες επαγγελίες του Θεού αποκτούν υπόσταση. Γίνονται πραγματικότητα. Έτσι ο πιστός μπορεί από τώρα να προγεύεται το μέλλον. Άλλωστε με την πρόγευση της μελλοντικής νίκης οι δίκαιοι της Παλαιάς Δια­θήκης «κατηγωνίσαντο βασιλείας, ειργάσαντο δικαιοσύνην, επέτυχον επαγγελιών», αλλά και οι μάρτυρες της νέας χάριτος «έφραξαν στόματα λεόντων, έσβεσαν δύναμιν πυρός... εμπαιγμών και μαστίγων πείραν έλαβον, έτι δε δεσμών και φυλακής».

Η Εκκλησία θυμάται όλους αυτούς τους δικαίους από τον Αδάμ μέχρι τον Ιωσήφ τον μνήστορα, μαζί με τους προφήτες και τις προφήτιδες, γιατί όλοι αυτοί κράτησαν ζω­ντανή τη μνήμη του αληθινού Θεού μέσα στην ανθρώπινη ιστορία μετά την αποστασία των ανθρώπων. Αυτοί προείδαν τη σάρκω­ση του Θεού και ανέμεναν τη λύτρωση του ανθρωπίνου γένους από τον ενανθρωπήσαντα Θεό.

Αγαπητοί αναγνώστες, εάν οι προφήτες με εκείνα τα σημάδια της παρουσίας του Θεού, έπαιρναν δύναμη και αψηφούσαν «στόματα λεόντων», «βασιλείας», «δύναμιν πυρός», «παρεμβολάς αλλοτρίων», πολύ περισσότερο εμείς μέσα στην Εκκλησία, που έχουμε ζω­ντανή παρουσία τον Κύριο των προφητών και ενωνόμαστε μαζί του στο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, «ουδέν δει λοιπόν δεδοκεναι, ουδέ τρέμειν, αλλ’ υπέρ απάντων θαρρείν» (Αγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος).

Τα κακά, όπως είναι η αμαρτία και τα πάθη, έχασαν τη δύναμη τους και οι πιστοί στερεω­μένοι στην πίστη του Χριστού αγωνίζονται τον καλό αγώνα, ζουν τη Βασιλεία του Θεού απ' αυτήν εδώ τη ζωή. Προετοιμάζονται όχι απλώς να δεχθούν το Χριστό, άλλα να τελειωθούν «εν Χριστώ» μέσα στη χάρη και τα μυστή­ρια του. Δεν ζουν μέσα στην αβεβαιότητα της αναμονής, αλλά μέσα στη χαρά της παρουσί­ας του Κυρίου. Ο πιστός Χριστιανός βιώνει την εορτή καθημερινά μέσα στη Λειτουργία του Θεού. Μέσα στη θ. Λειτουργία φαίνε­ται η άκρα ταπείνωση του Κυρίου, ο οποίος «εαυτόν εκκένωσε μορφήν δούλου λαβών, εν ομοιώματι ανθρώπων γενόμενος». Ο Θεός για να επικοινωνήσει μαζί μας, ντύθηκε την ταπείνωση και ο άνθρωπος για να πλησιάσει το Δημιουργό του, οφείλει να ντυθεί την ίδια στολή. Η ταπείνωση είναι η στολή της Θεότητος. Ο Κύριος, λέγει ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, ταπεινώθηκε για να γίνει υπόδειγμα σε ανθρώπους και αγγέλους. Η θ. Λειτουργία επαναλαμβάνει μυστικά το γεγονός αυτό μέσα στις καρδιές των ανθρώπων.

"Ας γιορτάσουμε τα Χριστούγεννα «μη πανηγυρικώς αλλά θεϊκώς, μη κοσμικώς, άλλ' υπερκοσμίως» (Γρηγόριος ο Θεολόγος), ας καθαρίσουμε το νου, την ακοή και τη διάνοια για να δεχθούν το μήνυμα της εορτής, που είναι η μεγάλη αλήθεια ότι ο προαιώνιος Λό­γος έγινε άνθρωπος για να αποκτήσουμε όλοι μας Πατέρα το Θεό.

"Ας οδεύσουμε προς τη Βηθλεέμ της Εκ­κλησίας, για να δούμε με το δικό μας σχήμα και να νιώσουμε με την προσωπική μας εμπειρία τη γέννηση του Αγγελιοφόρου της μεγάλης απόφασης του Θεού, που είναι η σω­τηρία του κόσμου.

Αδέλφια μου, η προσέγγιση του Θεού χρει­άζεται προετοιμασία.

Καλά και ευλογημένα Χριστούγεννα!

Χρό­νια σας πολλά!

 

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΤΣΑΚΙΡΗ. Θεολόγος