Το Ευαγγέλιον των Χριστουγέννων.

 

Σήμερα μπορούμε να πούμε πως φθάσαμε στον προορισμό μας…. Ταξιδέψαμε σε έναν κόσμο του Θεού χωρίς να έχουμε σχεδόν ούτε μια στιγμή καταλάβει ότι ήταν του Θεού και σήμερα φθάσαμε εμπρός στο Θεό, μέσα μας. Γιατί ο Θεός έγινε Υιός του Ανθρώπου Παιδίον Νέον, ο προ αιώνων Θεός και ετέχθη. Εντός μας.  

Εάν ήλθαμε από την Ανατολή, εάν παρακάμψαμε Ηρώδηδες, εάν Καίσαρες μας επέβαλλαν την θέλησή τους, εάν αγραυλούσαμε ποιμαίνοντες του κόπους μας, εάν οι αμφιβολίες μας μας κρατούσαν έξω από το Σπήλαιο και την Φάτνη, σκεπτικούς, όλα καταργούνται Σήμερον. Με μιας.

Ο Αστέρας, ον ίδωμεν, προήγεν ημάς και ήλθαμε, προσκυνήσαι το Παιδίον. Και εάν ιδόντες τον Αστέρα, όλα αυτά που συνέβησαν στον έξω κόσμο της ζωής μας, εάν καταλάβαμε ο καθ΄ ένας μας ξεχωριστά, ποια ήταν τα γεγονότα της ζωής μας πραγματικά και γιατί συνέβησαν, ποιοι ήταν οι Αστέρες της ζωής μας, πραγματικά και γιατί εφάνησαν, που ήθελαν να μας οδηγήσουν, τότε θα χαρούμε χαρά μεγάλη σφόδρα. Και θα έλθουμε επιτέλους, εις την οικίαν και θα βρούμε το Παιδίον μετά Μαρίας Της Μητρός Αυτού και πεσόντες, επιτέλους, θα προσκυνήσουμε Αυτώ.

Όλα τα γεγονότα της ζωής μας, αδελφοί μου, αυτό το σκοπό έχουν. Όλα προαναγγέλλουν και σχηματίζουν Χριστό γιατί ο Χριστός δεν είναι επιλογή, είναι ταυτότητα. Είναι η ζωή μας μια πορεία, προς αυτήν την σημερινή Γέννηση, είναι μια θέα Του Αχωρήτου, είναι μια εξήγηση του αιώνιου μέσα στο χρόνο, τον προσωπικό μας.

Αυτό που δεν περιγράφεται, περιγράφεται σήμερα σε ένα Σπήλαιο, σε μια φάτνη, σε ένα συγκεκριμένο χρόνο, σήμερον. Κι΄ αυτό που δεν γνωρίζαμε, που δεν κατανοούσαμε, νύχτα, ταξιδεύοντας, αγραυλούντες, το κατανοούμε.. Και το αισθανόμαστε σαν…. Χαρά. Χαρά μεγάλη σφόδρα .

Διότι όλα τα άλλα της ζωής μας, μοιάζουν σαν……ψευδαισθήσεις…..Σαν να μην έγιναν ποτέ, σαν να κυνηγούσαμε έναν αστέρα που όλο έφευγε ενώ στην πραγματικότητα, εμείς φεύγαμε……Ο Αστέρας πάντα ήταν σταθερός, εμείς φεύγαμε.

Και σήμερα Γεννήθηκε ο Υιός του Θεού στο πιο ήσυχο μέρος του κόσμου, στο πιο εσωτερικό και απέριττο  εκεί που δεν οδηγούν οι

μεγάλοι δρόμοι, αλλά εκεί που θα φθάσεις εάν αναζητάς την Βασιλεία Των Ουρανών.

Ας είμαστε ήρεμοι σήμερα, χωρίς φόβο, αδελφοί μου. Φθάσαμε….Η δόξα του Θεού έφερε επί Γης Ειρήνη. Μπαίνουμε μέσα σε αυτήν…..έχει ευλογία. Είμαστε όλοι άξιοι. Από σήμερα, ας ανοίξουμε και ας προσφέρουμε, όλοι, τους θησαυρούς της ψυχής μας όπως τα άνθη το άρωμά τους, όπως τα πετεινά του ουρανού το τραγούδι τους, οι Άγγελοι τους ύμνους.

Ας προσφέρουμε τον χρυσό, το λιβάνι και σμύρναν της ύπαρξής μας. όλα, ότι έχουμε, ότι φέρουμε στο Θεό. Εκεί όπου όλα προήλθαν.

Και έτσι θα έχει εκπληρωθεί ο σκοπός του τόσο μακρινού ταξιδιού μας, του καθ΄ ενός από εμάς.

Όλα θα τα ξεχάσουμε, αυτού του κόσμου….χρηματισθέντες κατ’ όναρ, σμίγοντας με την πραγματικότητα. Την Άλλη πραγματικότητα, κατ’ όναρ, θα ξυπνήσουμε, ενώ σήμερα, μέσα σε όλην αυτήν την Ομορφιά, εμπρός στο Παιδίον, εμπρός στα δώρα της ψυχής μας, που επιτέλους «βλέπουμε»…….θα αναχωρήσουμε, επιτέλους, προς την χώραν, την πραγματική μας χώρα, όμως προσοχή, αδελφοί μου, μη ανακάμψαι προς Ηρώδη, δι’ άλλης οδού……….  

Καλή φώτιση να έχουμε!!!

 

Η ΚΑΤΑ ΣΑΡΚΑ ΓΕΝΝΗΣΙΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΟΣ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Ο άνθρωπος ξεκινά την ζωή του με μια φυσική περιέργεια. Ο άνθρωπος-παιδί, κοιτάει πολύ συχνά στον ουρανό, τα αστέρια, το φεγγάρι, τους πλανήτες, συχνά πλάθει με το χώμα τα όνειρά του, πύργους στην άμμο που γκρεμίζει η θάλασσα με τα κύματά της. Ο άνθρωπος, πάντα κάτι περιμένει…..και αυτό το κάτι, σχεδόν πάντα του ξεφεύγει….

Εμείς που μεγαλώσαμε, κοιτάμε με τα μάτια μας προς την ανατολή, αλλά με το Νου μας, κοιτάμε προς τα πίσω, στο χθες….

Και όταν, δίπλα μας, ταξιδεύουν οι τρεις Μάγοι αυτού του κόπου, η σοφία, η πίστη, η αναζήτηση ενός σκοπού, πάντα πολύ, επιφανειακά και επιπόλαια, αναθέτουμε σε αυτούς να εξετάσουν περί του Παιδίου και ότι βρουν να έλθουν, να μας το απαγγείλουν και πάντα υποσχόμεθα ότι θα κινηθούμε από αυτά που έχουμε κολλήσει και θα προσκυνήσουμε Αυτόν.

Και παραμένουμε στην θέση μας, στην περιορισμένη φυλακή του Ηρώδη, στα πάθη και στις συνήθειές μας, μιας Ιερουσαλήμ χωρίς πραγματική προοπτική. Αυτή η ζωή που ζούμε, δεν μας επιτρέπει να δούμε και να βρούμε τον αστέρα. Γιατί δεν σηκώνουμε το βλέμμα καθόλου προς τα επάνω. Και όταν μας πλησιάζει η ώρα να ακουστεί: «Του Ιησού Χριστού η Γέννησις ούτος ην» δεν έχουμε βγει στον δρόμο, του Αστέρος, ο οποίος φαίνεται εν τη ανατολή.

Διότι, όλο αυτό το γεγονός που ήλθαμε να εορτάσουμε εδώ, συνέβη μία φορά στον τόπο και τον χρόνο, στην Βηθλεέμ της Ιουδαίας, και από τότε συμβαίνει, συνεχώς, και τώρα, στο νυν της Εκκλησίας.

«Χριστός Γεννάται Δοξάσατε» τώρα, σήμερα…Όχι σε τόπο, αλλά σε κατάσταση. Η Γέννησις του Χριστού, είναι μία κατάσταση. Μέσα μας,…Μέσα μας υπάρχει ή δεν…. υπάρχει. Μέσα μας τα δώρα και οι θησαυροί μας, χρυσός, λιβάνι και σμύρνα ή ο φθόνος, η αδιαφορία και η άρνηση του Ηρώδη.

Εάν μπορούμε να κοιτάξουμε μέσα μας, εάν φέρουμε τον Νου μας πίσω, από την περιπλάνησή του στα του κόσμου, εάν προσηλωθούμε στον Αστέρα της αναζήτησης, του «που εστί το Παιδίον» θα τα δούμε όλα, και την οικίαν και το Παιδίον μετά της Μαρίας της μητρός αυτού.

Και λίγο πιο έξω από τα Ιεροσόλυμα της καθήλωσης μας, υπάρχει πάντα η Βηθλεέμ της Σωτηρίας μας, πολύ κοντά, δίπλα.

Η διαφορά είναι ελάχιστη….μια μετακίνηση και θα δούμε και θα ακούσουμε, Αγγέλους και ποιμένες δοξολογούντες και θα χαρούμε, επιτέλους, χαράν μεγάλη σφόδρα.

Είναι εύκολη η σωτηρία μας αδελφοί.

Εύκολο το φως, εύκολη η χαρά. Και όλοι μας μπορούμε να μετέχουμε. Αλλά χρειάζεται….κίνηση, είδομεν γαρ….αλλά και ήλθομεν….

Χρειάζεται μετακίνηση από αυτό το εγώ μας στο Εσύ, στο Εσύ  που οδηγεί έξω από το φόβο μας….

Και ποιος είναι αυτός ο φόβος; Ο καθ’ ένας μας θα βρει μόνος τι τον εμποδίζει να κινηθεί να ακολουθήσει τον Αστέρα του. Και όλο ρωτά,  αλλά δεν αλλάζει στάση.

Και η σημερινή εορτή, κυριολεκτικά, αποκαλύπτεται εμπρός μας και εντός μας. Εδώ σήμερα. Στον ναό και εάν θελήσουμε και στο Νου μας.

Ας διαλέξουμε τη θέση μας, ας μετα-κινηθούμε, ας μετα-νοήσουμε, ας αλλάξουμε δηλαδή τον Ηρώδη που τρέφουμε, πριν μας σκοτώσει, με το φως, που σχεδόν μας τυφλώνει, της συνάντησής μας με το Παιδίον.

Όσο περνά ο καιρός, τόσο πιο κοντά να είμαστε σε αυτό το σκοπό, σε αυτό το ταξίδι. Όσο μεγαλώνουμε, να επιτρέπουμε στο όνειρο να μας οδηγεί «μη ανακάμψαι προς Ηρώδην», αλλά δι άλλης οδού, να αναχωρήσουμε, επιτέλους, εις την χώρα μας,

Το ποια είναι αυτή η «άλλη οδός», μας το δείχνει πάντα η εκκλησία. Αλλά το ποια είναι η οδός που πορευόμεθα, εάν πορευόμεθα, ας το βρούμε ο κάθε ένας μόνος του……..

Καλά Χριστούγεννα.

Αμήν.

Η κατά σάρκα Γέννησις και Θεού και

Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού

Ο άνθρωπος γεννιέται με μια άγνωστη, αγνώριστη δυνατότητα. Το αυθεντικό του πρόσωπο δεν είναι διαθέσιμο, όταν έρχεται στο κόσμο.

Πρέπει να το βρει. Θα είναι μια ανακάλυψη, και αυτό είναι το όμορφο.

Ο άνθρωπος πρέπει οπωσδήποτε να έχει ιδεί τον αστέρα, να έχει ανακαλύψει τον φωτεινό αυτόν οδηγό, και να τον ακολουθεί.

Να σκεφτούμε τι μας οδηγεί στην ζωή μας αδελφοί;

Πού έχουμε στρέψει το βλέμμα μας;

Ψηλά ή χαμηλά;

Κι αυτό που ακολουθούμε μπορεί να μας βγάλει από τα δεδομένα μας, να φύγουμε από τη θέση μας, στην όποια ανατολή μας;

Αυτή η περιπέτεια είναι όλη η ομορφιά της ζωής μας. Να στραφούμε προς τα επάνω.

Εάν όμως πιστεύουμε ότι βασιλεύουμε εδώ σε κάποια Ιουδαία των ψευδαισθήσεων μας, εάν γελαστήκαμε και θεωρήσαμε κάποιο χώρο ή χρόνο, βασίλειό μας, τότε θα ταραχθούμε και μαζί μας όλη η Ιουδαία της ματαιότητας και της πλάνης. Και θα θεωρήσουμε απειλή την Γέννηση του Παιδίου. Θα μας είναι τόσο άγνωστο αυτό το γεγονός, τόσο ξένο και ίσως και τόσο απειλητικό που καθηλωμένοι στο τόπο μας, θα αναζητήσουμε συμμάχους για να βλάψουμε το Παιδίον.

Για αυτό γύρω μας τόση ταραχή, τόσος φόβος, τόσες συμμαχίες εκείνων που ζητούν να βλάψουν το Παιδίον. Μέσα μας.

Βλέπουν τον αστέρα μα θέλουν από εμάς, να πορευθούμε και να εξετάσουμε ακριβώς………

Για αυτό, απόψε φθάνουμε έως εδώ. Για να εξετάσουμε ακριβώς. Ο καθένας την καρδιά του. Να βρούμε το σημείο που θα σταματήσει ο Νους μας.

Εάν ακολουθήσαμε σωστά, ελθών θα σταθεί επάνω «ου ην το Παιδίον».

Και θα νιώσουμε χαρά μεγάλη. Αυτό θα είναι το συναίσθημά μας, χαρά μεγάλη, όχι ταραχή ή φόβος.

Μέχρι να ‘ρθουμε  έως εδώ, μας συνείχε, ταραχή και φόβος, όσο θυμάμαι την ζωή μου, ταραχή και φόβος, και μαζί μου, όλοι εσείς, λαός, αρχιερείς και γραμματείς, με ταραχή και φόβο……

Πού ο Χριστός γεννάται λοιπόν;

Εκεί που θα σταθεί, επιτέλους, ο Αστέρας που ακολουθούμε. Εάν ακολουθούμε, εάν μας έβγαλε στο ταξίδι της αναζήτησης.

Να βρούμε αυτόν που θα μας δείξει το πρόσωπό μας, στο Πρόσωπό του, στην Σάρκωσή του, την Θέωσή μας.

 Και τότε, μόνο τότε, αδελφοί, θα μπορέσουμε, να προσφέρουμε τους θησαυρούς μας, τότε θα δώσουμε ότι πολύτιμο κουβαλάμε μαζί μας:

Σμύρνα, χρυσό και λίβανο της θεανθρώπινης δυνατότητάς μας, στην Θεανθρώπινη φύση του Χριστού. Πρόσωπον προς Πρόσωπον.

Και τότε καμιά δουλειά δε θα ‘χουμε με Ηρώδηδες και όσους θέλουν να φονεύσουν το Παιδίον.

Θα είμαστε αλλιώτικοι, θα αναχωρήσουμε για τη χώρα μας, δι άλλης οδού……

Άλλους δρόμους θα περπατήσουμε αδελφοί, όταν προσκυνήσουμε το Παιδίον.

Κι εμείς, με τις τόσο μυστηριώδεις μορφές, όπως οι τρεις μάγοι, με τα τόσο μυστηριώδη ονόματα, χρηματισθέντες κατ’ όναρ, μη ανακάμψαι προς Ηρώδην.

Από απόψε θα καταλάβουμε ποιος είναι ο Ηρώδης, μέσα μας, και θα αλλάξουμε δρόμο, αφού προσκυνήσουμε Χριστό ας ανά-χωρήσουμε προς την χώρα μας.

Προς την ουσίαν μας, προς την αρχή μας.

Καλά Χριστούγεννα