Η γνώση όμως, δίχως θείο φωτισμό είναι
καταστροφή. Όσο αξίζει η γνώση του
εαυτού μας, δεν αξίζουν όλου του κόσμου οι γνώσεις. Αλλά δυστυχώς όλο το κακό ξεκινάει
από το μυαλό, όταν αυτό γυρίζει μόνο γύρο από την επιστήμη, και είναι τελείως
απομακρυσμένο από τον Θεό. Η επιστήμη πολύ βοηθάει, αλλά και πολύ θολώνει… Όσοι δίνουν τα πρωτεία
στην εσωτερική τους μόρφωση, την μόρφωση της ψυχής, και χρησιμοποιούν και την
εξωτερική μόρφωση για την εσωτερική, αυτοί γρήγορα μεταμορφώνονται πνευματικά. Εάν ασκούνται και
πνευματικά, τότε βοηθούν πολύ κόσμο θετικά, γιατί βγάζουν τον κόσμο από το
άγχος της κολάσεως και τον οδηγούν στην παραδεισένια αγαλλίαση. Μπορεί αυτοί οι άνθρωποι του Θεού
πολλές φορές να έχουν λιγότερα πτυχία, αλλά βοηθούν περισσότερο, γιατί έχουν
πολλή Χάρη και όχι πολλά χαρτιά (πτυχία)
. Αυτό ακριβώς είναι το παράξενο στην
πνευματική ζωή, το οποίο η λογική όσων διανοούμενων έχουν μέσα τους τον εαυτό
τους, και όχι τον Θεό, δεν το συλλαμβάνει, γιατί έχει την στείρα κοσμική γνώση,
με την κοσμική πνευματική αρρώστια, και λείπει το Άγιο Πνεύμα. Το Άγιο Πνεύμα , δεν κατεβαίνει με μηχανές... Το άγιο Πνεύμα κατεβαίνει μόνο του, όταν βρει
τις πνευματικές προϋποθέσεις στον άνθρωπο. Η γνώση και η μόρφωση, είναι καλά
πράγματα, αλλά εάν δεν είναι αγιασμένα, είναι πράγματα χαμένα.
Το μυαλό το έδωσε ο Θεός στον
άνθρωπο, για να βρει τον Δημιουργό του. Οι Ευρωπαίοι το ζάλισαν το μυαλό, έπαθαν
σύγχυση και πάνε στον γκρεμό, γιατί έβγαλαν τον Θεό από την ζωή τους. Το μυαλό του ο άνθρωπος, πρέπει να το δουλεύει σωστά. Να το δουλεύει, στο μεγαλείο του Θεού για να
βρει το Θεό. Όχι να κάνει το μυαλό του θεό. Άλλοι χρησιμοποιούν το μυαλό τους
για καλό, και εφευρίσκουν καλά πράγματα, και άλλοι για καταστροφή. Είναι και το
ταγκαλάκι που τους βάζει.
Η κοσμική λογική, δεν έχει
καμία θέση στην πνευματική ζωή. Γιατί τα θαύματα δεν εξηγούνται με την λογική.
Απλώς τα ζεις, και τα πιστεύεις. Μπαίνουν Άγγελοι, Άγιοι από το παράθυρο, τους βλέπεις, μιλάς μαζί τους, φεύγουν… Αν πας να τα εξετάσεις αυτά με την λογική, δεν γίνεται.
Στην εποχή μας που έχουν αυξηθεί οι γνώσεις, δυστυχώς η εμπιστοσύνη μόνο στην λογική κλόνισε την πίστη από τα θεμέλια και γέμισε τις ψυχές από ερωτηματικά και αμφιβολίες. Γι’ αυτό στερούμαστε τα θαύματα, γιατί το θαύμα ζείτε και δεν εξηγείται με την λογική. Αντίθετα, η πίστη στον Θεό τραβάει την θεϊκή δύναμη κάτω και αναποδογυρίζει όλα τα ανθρώπινα συμπεράσματα. Κάνει θαύματα, ανασταίνει νεκρούς και αφήνει με στόμα ανοικτό την επιστήμη.
Όλα τα πράγματα της πνευματικής ζωής εξωτερικά φαίνονται ανάποδα. Αν δεν αναποδογυρίσει κανείς το κοσμικό του φρόνιμα, να γίνει πνευματικός άνθρωπος, αδύνατον είναι να γνωρίσει τα μυστήρια του Θεού που μας φαίνονται παράξενα (ανάποδα). Όποιος νομίζει ότι μπορεί να γνωρίσει τα μυστήρια του Θεού με την εξωτερική επιστημονική θεωρία και λογική, μοιάζει με ανόητο που θέλει να δει τον Παράδεισο με το τηλεσκόπιο.
Η λογική κάνει πολύ κακό, όταν
κανείς προσπαθεί με αυτή να εξετάσει τα θεία, τα μυστήρια, τα θαύματα. Γιατί η λογική σε αυτές τις περιπτώσεις, δεν είναι λογική αλλά
υπερηφάνεια.
***
Η κοσμική λογική αλλοιώνει το πνευματικό αισθητήριο. Όταν στη μέση
μπαίνει η λογική, δεν μπορεί να καταλάβει κανείς ούτε το Ευαγγέλιο ,ούτε του
Αγίους Πατέρες. Αλλοιώνετε το πνευματικό αισθητήριο, και ο άνθρωπος με τη λογική του,
βγάζει άχρηστα το Ευαγγέλιο και τα Άγια Πατερικά βιβλία. Γιατί το Ευαγγέλιο και η κοσμική
λογική δεν συμβιβάζονται. Στο Ευαγγέλιο είναι η αγάπη. Στη λογική είναι το
συμφέρον. Η λογική για την πνευματική
πρόοδο, είναι εμπόδιο. Η λογική είναι η αρρώστια των διανοουμένων. Είναι στο μεδούλι τους. Και ενώ έχουν
καρδιά, η λογική τους πάει πιο μπροστά από την καρδιά τους.
Η γνώση, σε πάει μέχρι το φεγγάρι ΄δεν σε ανεβάζει στον Θεό’. Καλές είναι οι εγκεφαλικές δυνάμεις που ανεβάζουν τον άνθρωπο
στην σελήνη, με δισεκατομμύρια έξοδα καυσίμων κ.λ.π., αλλά καλύτερες είναι οι
πνευματικές δυνάμεις, που ανεβάζουν τον άνθρωπο στον Θεό, που είναι ο
προορισμός του, και με λίγα καύσιμα, με ένα παξιμάδι…. ” Εμείς με ένα
παξιμάδι πάμε στον Θεό !”
Ένας με μεγάλη μόρφωση, με το μυαλό του καπνισμένο από την
δαιμονική επήρεια που έχει λάβει, σου λέει τα πιο βλάσφημα πράγματα.
Όποιος τροχάει συνέχεια με
γνώσεις το μυαλό του και ζει απομακρυσμένος από τον Θεό, το κάνει τελικά
δίκοπο, και με το ένα μέρος σφάζεται σιγά-σιγά ο ίδιος και με το άλλο κόβει
ανθρώπους με τις απόλυτες ανθρώπινες εγκεφαλικές λύσεις του. Η ανθρώπινη γνώση, όταν αγιασθεί, γίνει θεία, τότε βοηθάει.
Διαφορετικά είναι ανθρώπινη αντιμετώπιση, μυαλό, κοσμική λογική. Το σκέτο μυαλό
είναι μπαστούνι σιδερένιο, δίχως μαγνήτη, που χτυπάει τα μέταλλα, για να
κολλήσουν, και αυτά τσαλακώνονται και δεν κολλούν.
Αυτός είναι ο σημερινός κόσμος. Όλα τα πράγματα τα βλέπουν με την ξερή λογική. Αυτή η λογική είναι καταστροφή. «Η γνώσις
φυσιοί» δεν λέει; Άμα δεν έχει θείο φωτισμό κανείς, η γνώση
είναι άχρηστη, φέρνει καταστροφή.
(Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Με πόνο και
αγάπη για το σύγχρονο άνθρωπο, Λόγοι Α΄,)