Ο Άγιος Χαράλαμπος ο Ιερομάρτυρας και
θαυματουργός, γεννήθηκε στην Μαγνησία το 90 μ.Χ. περίπου και μαρτύρησε στα
χρόνια των μεγάλων διωγμών της Χριστιανοσύνης. Η Μαγνησία αυτή κατά πάσαν
πιθανότητα ήτανε στη Θεσσαλία. Τα ερείπιά της σώζονται ακόμη κοντά στο χωριό
που λέγεται «Μηλιές». Είχε το ευτύχημα να γεννηθεί από γονείς ευσεβείς
χριστιανούς που κρατούσανε την πίστη τους στο Χριστό με κίνδυνο της ζωής τους
στους δύσκολους, αλλά ηρωικούς εκείνους χρόνους των διωγμών.
Στην Μαγνησία έζησε όλη του την ζωή ο Άγιος
Χαράλαμπος. Εκεί σαν νέος, ήτανε φωτεινό παράδειγμα συνετής ζωής. Αργότερα η
πίστη του στο Χριστό έγινε πιο φλογερή και η επιθυμία του να βοηθήσει τους
Χριστιανούς και τους ειδωλολάτρες, να σωθούνε, πιο μεγάλη. Δεν μπορούσε να ησυχάσει,
όταν σκεπτότανε, ότι υπάρχουν άνθρωποι μακριά από το Χριστό, που δεν ξέρουν
ποιος είναι ο προορισμός τους και γιατί ζουν εδώ στη γη.
Είναι κρίμα, έλεγε, είναι τρομερό, είναι
αδιανόητο να ζούνε οι άνθρωποι στην πλάνη της ειδωλολατρίας και να πάνε κατόπιν
στην Κόλαση.
Αφιερώθηκε, λοιπόν, εις την υπηρεσία του
Χριστού. Έγινε ιερέας το 130 μ.Χ. Από την θέση του τώρα αυτή, από το θείο αυτό
αξίωμα της Ιεροσύνης, ανέλαβε τον μεγάλο αγώνα, αφ’ ενός ν’ ανοίξει τα μάτια
του κόσμου και να δουν τον κίνδυνο από την ειδωλολατρική πλάνη και αφ’ ετέρου
ν’ αγιάζει με τα μυστήρια τους πιστούς και να τους οδηγεί στην τελειότητα.
Μπροστά σε Χριστιανούς και ειδωλολάτρες, άρχισε τα φλογερά χριστιανικά
κηρύγματά του. Καίτοι σ’ όλη του τη μακρά ζωή — έζησε 113 χρόνια — έγιναν
πολλοί διωγμοί των Χριστιανών και αυτός ποθούσε το μαρτύριο, και δεν ελάμβανε
κανένα μέτρο, εν τούτοις επέζησε, διότι ο Θεός τον εφύλαττε γι’ αργότερα.
Εμαρτύρησε το 202 μ.Χ.
Όταν το έτος 198 μ.Χ. ο Σέβηρος εξαπέλυσε απηνή διωγμό
κατά των Χριστιανών, ο έπαρχος της Μαγνησίας Λουκιανός, συνέλαβε τον Άγιο και
του ζήτησε να αρνηθεί την πίστη του. Όμως ο Άγιος όχι μόνο δεν το έκανε αυτό,
αλλά αντίθετα ομολόγησε στον έπαρχο την προσήλωσή του στον Χριστό και δήλωσε με
παρρησία ότι σε οποιοδήποτε βασανιστήριο και να υποβληθεί δεν πρόκειται να
αρνηθεί την πίστη της Εκκλησίας. Τότε η σκοτισμένη και σαρκική ψυχή του
Λουκιανού επέτεινε την οργή της και διέταξε να αρχίσουν τα φρικώδη βασανιστήρια
στο γέροντα ιερέα. Πρώτα τον γύμνωσαν και ο ίδιος ο Λουκιανός, παίρνοντας το
ξίφος του προσπάθησε να πληγώσει το σώμα του Αγίου. Όμως αποκόπηκαν τα χέρια
του και έμειναν κρεμασμένα στο σώμα του Ιερομάρτυρα και μόνο ύστερα από
προσευχή του Αγίου συγκολλήθηκαν αυτά πάλι στο σώμα και ο ηγεμόνας κατέστη
υγιής. Βλέποντας αυτό το θαύμα, πολλοί από τους παρισταμένους πίστεψαν στον
αληθινό Θεό, ανάμεσά τους οι δήμιοι Βάπτος και Πορφύριος, οι οποίοι
συνεορτάζονται με τον Άγιο Χαράλαμπο στις 10 Φεβρουαρίου.
Με το ζόφο στο νου και με τη θηριωδία στην καρδιά, ο έπαρχος
έδωσε εντολή να διαπομπεύσουν τον Άγιο και να τον σύρουν διά μέσου της πόλεως
με χαλινάρι. Τέλος, διέταξε τον αποκεφαλισμό του Αγίου, ο οποίος με το μαρτύριό
του έλαβε το αμαράντινο στέφανο της δόξας σε ηλικία 113 ετών.
Ο Άγιος Χαράλαμπος σε πολλά μέρη της Ελλάδος τιμάται, διότι είναι προστάτης από των λοιμωδών νόσων και ιδίως από την πανούκλα.
Μετά το μαρτύριο του Αγίου μέχρι σήμερα, αναφέρονται κατά
τόπους, πολλά θαύματα του Αγίου Χαραλάμπους εναντίον των λοιμωδών ασθενειών (πανώλης=πανούκλα,
ελονοσία, χολέρα, τύφος, γρίπη, ιοί, κ.α.). Η Αγία και πάντιμος Κάρα του
βρίσκεται στα Μετέωρα της Θεσσαλίας, στο Μοναστήρι του Αγίου Πρωτομάρτυρος
Στεφάνου. Αποτμήματα λειψάνων του βρίσκονται σε διάφορα μέρη της Ελλάδος. Σε
πολλές αγιογραφίες του ο Άγιος απεικονίζεται πατώντας την πανώλη, η οποία
παρουσιάζεται σαν ένα τερατόμορφο γύναιο που ξερνάει καπνούς από το στόμα. Γι’
αυτό όσες φορές ενέσκηπτε η φοβερή αυτή αρρώστια, κατεβάζανε οι Πατέρες την
Αγία Κάρα του κάτω στις πόλεις και το κακό σταματούσε αμέσως.
Μερικά θαύματα του Αγίου κατά των λοιμωδών νόσων.
1. Η διάσωση των κατοίκων του Πύργου από την φοβερή επιδημία
πανώλης το 1860.Η νόσος αυτή εξαλείφθηκε από τον Άγιο Χαράλαμπο μετά από θερμή
προσευχή προς αυτόν και Παράκληση. Λένε μάλιστα ότι οι Πύργιοι είδαν
καταπληκτικό θέαμα. Ο Άγιος με την ράβδο του έσπρωχνε ένα λευκό, σαν βαμβάκι
νέφος στον ουρανό, μέχρι που το έριψε στην θάλασσα. Ήταν η ασθένεια που
καταδίωξε ο Άγιος.
2.Στον Άγιο Χαράλαμπο αποδόθηκε η εκδίωξη της θανατηφόρας
επιδημίας της γρίπης το 1918, από την Ηλεία και την Ελλάδα, εξαιτίας της οποίας
χιλιάδες ανθρώπων πέθαιναν για μήνες.
3.Στις 10 Φεβρουαρίου εορτάζεται η ανάμνηση
του θαύματος της απαλλαγής της νήσου Ζακύνθου από την πανώλη. Όταν το έτος 1728
μ.Χ. ενέσκυψε στη νήσο της Ζακύνθου πανούκλα, οι Χριστιανοί στράφηκαν στον Άγιο
Χαράλαμπο και ζήτησαν την μεσιτεία του. Αποφάσισαν μάλιστα να οικοδομήσουν ναό
προς τιμή του ως ικεσία και υπέρ της απαλλαγής αυτών από την συμφορά.
4) Και σε άλλα μέρη όμως κατά καιρούς ήταν
εμφανής η παρουσία του Αγίου Χαραλάμπους στην εκδίωξη της πανώλης, όπως στην
Θεσσαλία στο χωριό Σαβάλια και στη Δημητσάνα όπου μετονομάστηκε ο Ναός των
Εισοδίων της Θεοτόκου σε Ναό Αγίου Χαραλάμπους, εξαιτίας της θαυματουργικής
παρέμβασης του Αγίου.
Η φιλοσοφία της ζωής του Αγίου Χαραλάμπους ήταν απλή. Είχε δυο συνισταμένες, αγάπης προς τον Θεό και προς τον άνθρωπο. Τόσο απλά. Ποιος δεν μπορεί αν θέλει να ενστερνιστεί αυτό το πρόσταγμα ως την πεμπτουσία και το νόημα της αληθινής ζωής;
Η αγάπη προς το Θεό και τον άνθρωπο είναι το νόημα της
ζωής. Όποιος έχει αυτά, έχει τα πάντα.