Μέσα στο ζοφερό σκοτάδι που
αγκαλιάζει την ανθρώπινη ύπαρξη, στα μεσάνυκτα του πόνου, της αρρώστιας, της
ανέχειας, της αδικίας, της απογνώσεως, η Εκκλησία προσκαλεί: «Δεύτε λάβετε φως
εκ του ανεσπέρου φωτός….» Χριστός Ανέστη!
Όσο κι αν φαίνονται παράλογα και
οδυνηρά όσα συμβαίνουν γύρω μας και μέσα μας, υπάρχει ωστόσο νόημα στην ανθρώπινη ζωή. Η δικαιοσύνη
και η αγάπη του Θεού πήραν την πιο θριαμβευτική έκφρασή τους με την ανάσταση
του Χριστού, καταργώντας τη δεσποτεία του μίσους και του θανάτου. Εδώ κορυφώνεται
το αιώνια πασχαλινό μήνυμα του Ευαγγαλίου.
Ο Θεός «εγείρας αυτόν (Χριστόν)
εκ νεκρών», «εκάθισεν εν δεξιά αυτού εν τοις επουρανίοις, υπεράνω πάσης αρχής
και εξουσίας και δυνάμεως και κυριότητος και παντός ονόματος ονομαζομένου ου
μόνον εν τω αιώνι τούτω, αλλά και εν τω μέλλοντι και πάντα υπέταξεν υπό τους
πόδας αυτού» (Εφες.1:20-22) Όλες οι άλλες εξουσίες και αρχές του κόσμου τούτου,
όσο κι αν παρουσιάζονται κατά καιρούς σκληρές και ακαταγώνιστες, τελικά είναι
εύθραυστες και εφήμερες.
Στον Αναστάντα, λοιπόν, Κύριο
στηριχθείτε με εμπιστοσύνη απόλυτη. Ενωθείτε με Αυτόν σε κοινωνία μυστηριακή με
το βάπτισμα και τη Θεία Ευχαριστία, γινόμενοι συμμέτοχοι στο θάνατο, την ταφή
και την Ανάστασή Του. Αυτό το λυτρωτικό μυστήριο του Πάσχα ζούμε εν χαρά οι
πιστοί και προγευόμαστε την αιώνια ζωή που μας χάρισε με το Πάθος και την
Ανάστασή Του.
«Δεύτε λάβετε φως εκ του ανεσπέρου φωτός» και δεχθείτε το μυστικό μήνυμα
του Πάσχα. Τα πασχαλινό φως αποκαλύπτει τη σταθερή σχέση Αναστάσεως και Σταυρώσεως και μας προσκαλεί
να αποδεχθούμε τη λογική της εκούσιας θυσίας, ως μορφή ζωής, που νικά κάθε
είδους θάνατο. Κάθε ειλικρινής θυσία, που γίνεται με ανιδιοτελή αγάπη, αποκτά
αναστάσιμο. Δίνει πασχαλινό νόημα στην ανθρώπινη ύπαρξη. Η Ανάσταση δεν είναι
κάτι που έρχεται μετά τον σταυρό. Η
Ανάσταση βρίσκεται μέσα στον σταυρό,
όταν τον δεχόμαστε, ελεύθερα, όπως ο Χριστός, από αγάπη για τον Θεό και του
συνανθρώπους μας. Γι αυτό και όλοι, όσοι Τον ακολούθησαν μα συνέπεια και
αφοσίωση, έζησαν τις πιο μεγάλες δυσκολίες, συμφορές και στερήσεις, ακόμη και
το μαρτύριο, μέσα σ’ αυτή τη σταυροαναστάσιμη ευφροσύνη. Τούτη τη χαρά που
καμιά στέρηση, κανείς διωγμός, καμιά συκοφαντία και κανείς κατατρεγμός δεν
μπόρεσε να τους την αφαιρέσει, καθώς αγκάλιαζαν τον σταυρό τους με το βλέμμα
στον Αναστάντα Χριστό.
«Δεύτε λάβετε φως εκ του ανεσπέρου φωτός…»
Ένα φως, που δεν προορίζεται
αποκλειστικά για μερικούς εκλεκτούς ανθρώπους η λαούς, ούτε περιορίζεται μόνο
σ’ αυτούς αλλά που θα πρέπει να
αγκαλιάσει τους πάντες, χωρίς διακρίσεις εθνών, φυλών χρωμάτων, καταγωγής.
Ο Αναστάς εκ νεκρών, Αυτός που
είναι το φως, που «φωτίζει πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον», μεταμορφώνει
τα πάντα, κάθε μορφή ζωής, σχέσεων και εξελίξεως. Με την έγερση Του, «το
ανθρώπινον σύμπαν των του Άδου απάρας πυθμένων εις ουρανούς ανεβίβασεν».
Όλοι οι άνθρωποι, όλοι οι λαοί έχουν δικαίωμα στη νίκη, στην αγάπη, στη χαρά της Αναστάσεως. Και η Εκκλησία, εκστατική μπροστά
στις παγκόσμιες διαστάσεις του γεγονότος, ψάλλει: «Η ανάσταση σου Χριστέ Σωτήρ,
εφώτισεν την οικουμένην», «Πεφώτισται τα
σύμπαντα τη Αναστάσει σου, Κύριε».
Ολόκληρη η κτίση αποκτά νέο φως:
«Νυν πάντα πεπλήρωται φωτός, ουρανός τε και γη και τα καταχθόνια».
Π. Αναστασίου Αρχιεπισκόπου
Τιράνων και πάσης Αλβανίας.
Νυν πάντα πεπλήρωται φωτός. (εκδ. Μαΐστρος σελ. 53-56)