Βίος του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτου

 Ο Άγιος Διονύσιος καταγόταν από την πόλη των Αθηνών. Έζησε και μαρτύρησε τα χρόνια που αυτοκράτορας ήταν ο Δομετιανός. Διακρίθηκε για τη φιλοσοφική του κατάρτιση κα τη βαθιά του καλλιέργεια.

Αρχικά ήταν ειδωλολάτρης και μέλος της Βουλής του Αρείου Πάγου. Σε νεαρή ηλικία βρέθηκε στην Ηλιούπολη της Αιγύπτου, κοντά στο σημερινό Κάιρο, ακριβώς την εποχή της Σταυρώσεως του Κυρίου. Την Μεγάλη εκείνη Παρασκευή την ώρα της σταυρώσεως του Χριστού αν και μεσημέρι, σκοτίστηκε ο ήλιος, όπως αναφέρει το ιερό Ευαγγέλιο «Ἀπὸ δὲ ἕκτης ὥρας σκότος ἐγένετο ἐπὶ πᾶσαν τὴν γὴν ἕως ὥρας ἐνάτης». Ο Αγιος Διονύσιος συγκλονίστηκε από το παράδοξο αυτό φαινόμενο και αναφώνησε: «Ή Θεός πάσχει ή το πάν απόλλυται» («Ή ο Θεός υποφέρει ή χάνεται το παν»). Σημείωσε δε με επιμέλεια την ημέρα και ώρα του υπερφυσικού αυτού γεγονότος του σκοτισμού του Ηλίου.

Όταν επέστρεψε στην Αθήνα άκουσε το κήρυγμα του Αποστόλου Παύλου στον Άρειο Πάγο να μιλά για εκείνο το υπερφυσικό σκοτάδι κατά την Σταύρωση του Κυρίου διαλύοντας κάθε αμφιβολία για την εγκυρότητα της νέας του πίστης. Βαπτίσθηκε, με την οικογένειά του κατά το έτος 52 μ.Χ. Το κήρυγμα του Αποστόλου Παύλου άγγιξε την παιδευμένη και ευαίσθητη ψυχή του. Η αποδοχή του Διονυσίου στον Χριστό αναφέρεται στις Πράξεις των Αποστόλων ως εξής, «τινὲς δὲ ἄνδρες κολληθέντες αὐτῷ ἐπίστευσαν, ἐν οἷς καὶ Διονύσιος ὁ Ἀρεοπαγίτης καὶ γυνὴ ὀνόματι Δάμαρις καὶ ἕτεροι σὺν αὐτοῖς». Αργότερα διαδέχθηκε στον επισκοπικό θρόνο των Αθηνών τον ευσεβή Ιερόθεο. Επιβραβεύθηκε από το θεό για τη χριστιανική του δράση με το χάρισμα να επιτελεί θαύματα.

Περιόδευσε σε πολλά μέρη της Δύσης, όπου κήρυξε τον ευαγγελικό λόγο και ερμήνευσε τις ιερές γραφές. Κατά μία παράδοση, όταν έφθασε στο Παρίσι συνελήφθη και αργότερα αποκεφαλίσθηκε. Μαζί του μαρτύρησαν και δύο μαθητές του, ο Αγιος Ρουστικός και ο Αγιος Ελευθέριος. Ο ηγεμόνας της περιοχής έδωσε εντολή να μη θάψει κανείς τα άγια λείψανα των μαρτύρων, όμως κάποιοι χριστιανοί τα φύλαξαν και όταν δεν υπήρχε πλέον φόβος τα ενταφίασαν με τιμές.

Η παράδοση λέγει ότι μετά τον αποκεφαλισμό του Αγίου συνέβη το έξης παράδοξο μέγιστο και πανθαύμαστο γεγονός. Ο Άγιος πήρε με τα ίδια του τα χέρια την αγία του κεφαλή και, κρατώντάς την, περπάτησε περίπου δύο μίλια, αφήνοντας κατάπληκτους όλους εκείνους που έβλεπαν το μέγιστο αυτό θαύμα. Και την αγία κεφαλή του δεν την άφησε από τα χέρια του, παρά όταν συνάντησε μία γυναίκα, ονόματι Κατούλα, και αφού στάθηκε κατά θεία Πρόνοια, την εναπόθεσε στις πα­λάμες της ως έναν πολύτιμο θησαυρό.

Κατά μια άλλη παράδοση ο Άγιος Διονύσιος βρέθηκε και στους Αγίους Τόπους προκειμένου να γνωρίσει την Παναγία μας. Στα Ιεροσόλυμα ξαναβρέθηκε, όταν εκοιμήθη η Θεοτόκος και εξεδήμησε προς τον Υιόν και τον Θεόν της. Η παράδοση  αναφέρει , «Τότε ηρπάγη και αυτός όπως οι Απόστολοι και άλλοι Ιεράρχαι, εν νεφέλαις και αιθερίως μετέβη και παρέστη εις την κηδείαν της Παναγίας». Μάλιστα σε αρκετές εικόνες της Κοιμήσεως της Θεοτόκου εικονίζεται μαζί με τους Αποστόλους και ο Άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης στον οποίο αποδίδεται η φράση πως «το παρουσιαστικό της, τα χαρακτηριστικά της, η όλη εμφάνιση της μαρτυρούν, ότι είναι πράγματι Μητέρα Θεού».

Ο Άγιος Διονύσιος υπήρξε συγγραφέας πλήθους θεολογικών συγγραμμάτων, από τα όποια παραθέτουμε σε μετάφραση ορισμένα λόγια του, σχετικά με την Αγιότητα, τη Βασιλεία και την Κυριότητα του Θεού: «Αγιότητα, λοιπόν, είναι κατά τη γνώμη μας η καθαρότητα η ασημάδευτη από οποιοδήποτε μίασμα, η πλήρης και ολότελα άσπιλη. Βασιλεία είναι η τακτοποίηση κάθε ορίου, κάθε τάξης, κανονισμού, κατάστασης . Κυριότητα δεν είναι μόνο η υπεροχή πάνω στους χειρότερους, άλλο και η συνολική των καλών και αγαθών και πλήρης ολοκτησία, καθώς και η αληθινή και αμετάβλητη βεβαιότητα. Γι΄ αυτό και η κυριότητα ετυμολογείται από το "κύρος" και το "κύριο" και το "κυρίευαν". Θεότητα είναι η πρόνοια που θεάται τα πάντα και με τέλεια αγαθότητα "περιθέει" (περιέχει) και συνέχει τα πάντα, τα γεμίζει με τον εαυτό της και υπερέχει από όλα όσα απολαμβάνουν τα δώρα της πρόνοιας της».

Οι Άγιοι μάρτυρες, όπως ο Άγιος Διονύσιος  έδωσαν και το αίμα τους ακόμα και πήραν Πνεύμα Θεού, πήραν το στεφάνι της Ουράνιας Δόξης Του. Έγιναν καλλίνικοι στεφανηφόροι αθλητές της ουράνιας Βασιλείας του Κυρίου.

Ακόμα και στους δύσκολους τούτους καιρούς, η Χάρις του Κυρίου μας, μας δίνει Αγίους ακόμα και θα εξακολουθήσει να δίνει μέχρι της συντέλειας των αιώνων, προς Δόξα του εν Τριάδει Θεού, για παρηγοριά και παραμυθία δικιά μας. Είναι όλοι  εκείνοι οι αδελφοί μας Ορθόδοξοι Χριστιανοί, Λαϊκοί και κληρικοί, άνδρες γυναίκες και παιδάκια στη Μέση Ανατολή που μαρτυρούν και χύνουν το αίμα τους για την Χάρη του Κυρίου μας, ομολογώντας Τον ως τον Μόνο και Πραγματικό Τριαδικό Θεό, από τα βάρβαρα χέρια μουσουλμάνων. 

Όμως  ότι κι αν μας κάνουν, η Εκκλησία μας, το Σώμα του Κυρίου, το πλήρωμα του Παναγίου Πνεύματος, θα μείνει όρθια και ζωντανή, κραταιά  και αταλάντευτη, ακλόνητος κυματοθραύστης στις επιθέσεις του πονηρού και των σύγχρονων διωκτών της. Το δέντρο της Ορθοδοξίας όπως παλιά έτσι και σήμερα θα συνεχίζει να κραταιώνεται με το αίμα των μαρτύρων της.

Ας έχουμε στην προσευχή μας, όλους αυτούς τους αδελφούς μας που δοκιμάζονται εκεί, κι ας παρακαλούμε τον Ύψιστο και τον Άγιο Διονύσιο τον Αρεοπαγίτη να ενδυναμώνουν και  την δική μας Πίστη μας, καθόσον δεν ξέρουμε πότε ο Θεός θα επιτρέψει και την δική μας δοκιμασία.

Ταῖς πρεσβείαις του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτου, Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς.

Ἀμήν.