ΚΥΡΙΑΚΗ ΕΚΤΗ ΕΚ ΤΟΥ ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ

«Ιδών ο Ιησούς την πίστιν αυτών είπε τω παραλυτικώ: θάρσει, τέκνον, αφέονται σοι αι αμαρτίαι»

Θάρσει, τέκνον, έχε θάρρος. Αφέονται σου οι αμαρτίες.

Για ποιο λόγο;

Μα, για την πίστιν αυτών. Των άλλων. Εκείνων που έφεραν τον παραλυτικό.

Για την δικιά τους αγάπη, γένου εσύ υγιής και άρων την κλίνη σου, και περιπάτει.

Πόση μεγάλη αντίθεση στο ανάγνωσμα το σημερινό, αγαπητοί μου αδελφοί με εκείνο της περασμένης Κυριακής.

Πόσο διαφορετική αντιμετώπιση.

Τότε, είχαμε δύο ανθρώπους ψυχικά ασθενείς, υπό την επήρεια των πονηρών πνευμάτων. Χαλεποί λίαν, κατώκουν στα μνήματα, μαζί με τους νεκρούς, και κανείς δεν τους πλησίαζε.

Ο ασθενής της σημερινής διήγησης, είναι καθηλωμένος σωματικά και παράλυτος.

Και ο Κύριος μας δίνει εδώ, μια πολύ σημαντική πληροφορία: Ο άνθρωπος αυτός είναι άρρωστος εξ αιτίας των αμαρτιών του. Οι αμαρτίες του τον καθιστούν παράλυτο. Όχι κάποιος βιολογικός λόγος, αλλά η απομάκρυνση του από το Θεό.

Και η θεραπεία είναι η άφεση των αμαρτιών του. Η απελευθέρωσή του από τα δεσμά της πνευματικής του αναπηρίας, θα του δώσει την δυνατότητα να εγερθεί και να απέλθει στον οίκο του.

Ο Χριστός και εδώ, σήμερα, όπως και την περασμένη Κυριακή, αποκαθιστά την υγεία. Για ποιόν λόγο; Για την πίστη όχι του παραλυτικού, αλλά των άλλων.

Βλέπετε ξεκάθαρα, πόσο μπορεί να βοηθήσει ο ένας τον άλλον.

Οι Γεργεσηνοί είχαν αφήσει τους δαιμονισμένους στα μνήματα. Τους είχαν λησμονήσει. Και θύμωσαν όταν τους είδαν και πάλι ανάμεσά τους.

Εδώ, σήμερα, οι γραμματείς σκανδαλίζονται διότι αφέονται αμαρτίες.

Προσέξτε γιατί σήμερα, σε αυτό το θαύμα, έχουμε γραμματείς

Διότι σήμερα, ο Θεός, μας αποκαλύπτει πάλι το πρόσωπό του.

Σαν πρόσωπο Αγάπης. Σαν Θεό Χάριτος.

Και όχι σαν Θεό του Νόμου.

Αυτόν το Θεό εκπροσωπούν οι γραμματείς, οι οποίοι θεωρούν την αρρώστια σαν τιμωρία και την τιμωρία αυτή σαν τον μόνο τρόπο σωτηρίας των ανθρώπων.

Την ίδια περίπου αντίληψη είχαν και οι Γεργεσηνοί.

«Ούτος βλαστημεί». Γιατί για τους ανθρώπους του Νόμου, δεν υπάρχει η άφεση, η συγχώρηση.

Τους ρωτά ο Χριστός.

Τι σας φαίνεται ευκολότερο, να τον σηκώσω στα πόδια του ή να του συγχωρέσω τις αμαρτίες του;
Η ανατροπή που τους προτείνει, είναι πέρα από τις πνευματικές τους δυνατότητες.

Έχει ο Υιός του Ανθρώπου εξουσία να συγχωρέσει αμαρτίες επί της Γης.

Όταν υπάρχει Πίστη.

Αυτό είναι το νόημα το τόσο σημαντικό του σημερινού αναγνώσματος.

Η Πίστη σώζει και όχι ο Νόμος.

Και ένα ακόμη πολύ λεπτό σημείο. Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με επιστροφή και μετάνοια του ίδιου του παραλυτικού, αλλά έχουμε να κάνουμε με τη πίστη και την Αγάπη των δικών του Ανθρώπων. Που τον σώζουν.

Εδώ προτυπώνεται η Αγάπη της Εκκλησίας και η δύναμη της Προσευχής.

Της Αγάπης μας , της Προσευχής μας, για αυτούς που αγαπάμε.

Για να μην κρίνουμε κατά τον Νόμο αλλά κατά την πίστη στον Υιό του Θεού.

«Εγερθείς πάρε την κλίνιν σου και ύπαγε εις τον οίκον σου».

Να πάρει την κλίνη του ,γιατί άραγε;

Δεν έφθασε η ίασή του; Δεν έφτασε ότι είναι καλά και δεν θα είναι πλέον κατάκοιτος πάνω σε ένα κρεβάτι;

Πρέπει ο άνθρωπος αυτός να πάρει μαζί του την μνήμη της παραλυσίας του, την ευθύνη του.

Τον σώνει η πίστις των άλλων και η εξουσία του Θεού, πού συγχωρεί εδώ επί της γης, τις αμαρτίες. Όμως θα πορευτεί πίσω ο παραλυτικός, εις τον οίκον του, για να δουλέψει ο ίδιος, αγαπητοί μου αδελφοί, για  την σωτηρία του.

Κουβαλώντας πίσω στο σπίτι του το κρεβάτι του, κουβαλά την μνήμη της αμαρτίας του, για να στρωθεί και να δουλέψει.

Με ευθύνη προσωπική.

Σε λίγες μέρες αδελφοί μου, θα αρχίσουμε την περίοδο του 15αύγουστου.

Μία περίοδο με έντονη πνευματική προσπάθεια στην οποία η Εκκλησία μας έχει θεσμοθετήσει νηστεία και παρακλήσεις, δηλαδή αγώνα πνευματικό και σωματικό.

Σ αυτό το πνευματικό στάδιο, θα μπούμε με το κρεβάτι μας στην πλάτη. Θα μπούμε όλοι με την αναπηρία της πνευματικής μας καθήλωσης.

Θα πρέπει να παλέψουμε με αυτό που φοβήθηκαν οι Γεργεσηνοί.

Θα πρέπει να αναζητήσουμε μέσα μας τις δικές μα ς ενθυμήσεις, τις τόσο παρόμοιες με των γραμματέων, ώστε να συγχωρέσουμε και να χωρέσουμε το μεγαλείο του Θεού που λέγει:

Θάρσει  τέκνον.

Έχε θάρρος, παιδί μου.

Αφέονται σοι οι αμαρτίες.

Αμήν.