Άγιος Γρηγόριος Νύσσης: Μια αλλαγή τόπου....

 

…Μία αλλαγή τόπου δεν φέρνει τον Θεό κοντύτερα σε σας. Άσχετα από το που μπορεί να είστε, ο Κύριος θα ‘ρθει σε σας αν η ψυχή σας είναι τέτοια, ώστε να μπορεί να κατοικήσει και να βαδίσει μέσα σας. Αλλά αν ο έσω άνθρωπος μέσα σας είναι γεμάτος απάτη, τότε, ακόμα κι αν στέκεστε στον Γολγοθά ή στο Όρος των Ελαιών, ή κάτω από το μνημείο της Αναστάσεως, είστε τόσο μακριά από του να λάβετε τον Χριστό μέσα σας όσο ένας που δεν έχει ακόμα αρχίσει να ομολογεί πίστη σ᾽ Αυτόν». Αντίθετα, «η αληθινή Βηθλεέμ, και ο αληθινός Γολγοθάς, και το αληθινό Όρος των Ελαιών, και η αληθινή Ανάσταση, όλα βρίσκονται στην καρδιά του ανθρώπου που έχει τον Θεό».

Τι θα βρούμε στα Ιεροσόλυμα που είναι νέο; «θα βρούμε ότι ο Χριστός που φανερώθηκε εκεί ήταν ο αληθινός Θεός, αλλά αυτό το ομολογούμε πριν έλθουμε στα Ιεροσόλυμα και μετά το ταξίδι μας η πίστη μας ούτε μειώθηκε ούτε αυξήθηκε. Γνωρίζαμε επίσης ότι Αυτός έγινε άνθρωπος διά της Παρθένου πριν πάμε στη Βηθλεέμ.

Πιστεύαμε στην Ανάσταση των νεκρών πριν δούμε τον τάφο Του. Ομολογούμε την αλήθεια της Αναλήψεως πριν δούμε το Όρος των Ελαιών. Είναι πιο σπουδαίο να «μεταβούμε από το σώμα προς τον Κύριό μας παρά να ταξιδέψουμε από την Καππαδοκία στην Παλαιστίνη».

Απὸ το βιβλίο τού π. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΦΛΩΡΟΦΣΚΥ (ΕΡΓΑ 7), «Οι Ανατολικοί Πατέρες του τετάρτου αιώνα.»,

 

 

Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ: Η ειρήνη της ψυχής.

Θα πρέπει ν’ αγωνίζεσαι με κάθε τρόπο να διατηρείς την ειρήνη της ψυχής και να μην ενοχλείσαι από τις προσβολές των άλλων.

Για να το πετύχεις αυτό, θα πρέπει ν’ αγωνίζεσαι με όλες τις δυνάμεις να συγκρατήσεις το θυμό και να φυλάξεις με προσοχή το νου και την καρδιά σου από απρεπείς σκέψεις και αισθήματα.

Ο Θεός έχει βάλει μέσα μας μόνο ένα θυμό και ένα φθόνο: εναντίον του πονηρού, εναντίον εκείνου που στην αρχή εξα­πάτησε τον άνθρωπο και τον έβγαλε από τον Παράδεισο, εναντίον του φθοροποιού διαβόλου. Μας δόθηκε η εντολή να πολεμήσουμε εναντίον των πονηρών πνευμάτων της ακαθαρ­σίας και της επιθυμίας, που σπείρουν στην καρδιά ακάθαρτες και πονηρές σκέψεις.

Επομένως, θα πρέπει να ανεχόμαστε με αταραξία τις προσβολές που μας κάνουν οι άλλοι και να συνηθίσουμε τον εαυτό μας να έχει τέτοια πνευματική διάθεση, ώστε οι προσβολές αυτές να φαίνονται ότι δεν απευθύνονται σε μας αλλά σε άλλους.

Το να βυθίζει κανείς το νου του μέσα στην ψυχή του και η καρδιά του να εργάζεται νοερά είναι σημείο σοφής ψυχής. Τίποτα δεν είναι καλύτερο από την ειρήνη του Χριστού. Σ’ αυτή εξοστρακίζεται κάθε πόλεμος των πνευμάτων του σκότους: «ότι ουκ έστιν ημίν η πάλη προς αίμα και σάρκα, αλλά προς τας αρχάς, προς τας εξουσίας, προς τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, προς τα πνευματικά της πονηρίας εν τοις επουρανίοις» (Έφεσ. στ’ 12).

Τότε η χάρη του Θεού τον επισκιάζει και βρίσκεται σε μια ειρηνική κατάσταση. Και από αυτή την ειρηνική κατάσταση προχωρά σε μια άλλη, περισσότερο ειρηνική. Ειρηνική κατάσταση εννοούμε όταν κανείς έχει καθαρή συνείδηση. Και περισσότερο ειρηνική, όταν ο νους θεω­ρεί μέσα του τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, σύμφωνα με το λόγο του Θεού: «και εγενήθη εν ειρήνη ο τόπος αυτού» (Ψαλμός οε’ 3).

Μπορεί να μην ευφραίνεται κανείς, όταν βλέπει τον ήλιο με τα αισθητά του μάτια; Άλλα πόσο περισσότερο ευφραίνεται, όταν ο νους του βλέπει με τα εσωτερικά μάτια τον Ήλιο της Δικαιοσύνης, το Χριστό; Τότε πραγματικά χαίρεται κανείς με μια αγγελική χαρά.

Γι’ αυτή τη χαρά ο απόστολος Παύλος είπε: «ημών γαρ τα πολίτευμα εν ουρανοίς υπάρχει» (Φιλιππ. γ’ 20).
Όταν ο άνθρωπος πορεύεται σε μια ειρηνική κατά­σταση, γεύεται τις πνευματικές δωρεές με αφθονία. Οι άγιοι πατέρες, που βρίσκονταν σε ειρηνική κατά­σταση και είχαν επισκιαστεί από τη θεία χάρη, ζούσαν πολύ.

Όταν ο άνθρωπος βρίσκεται σε ειρηνική κατάσταση, μπορεί να φωτίσει και τους άλλους με το δικό του φως. Πριν απ’ αυτό όμως πρέπει να επαναλάβει τα λόγια αυτά της Προφήτιδος Άννας: «μη έξελθέτω μεγαλορρημοσύνη εκ του στόματος υμών» (Α’ Βασιλ. β’ 3) και τα λόγια του Κυρίου: «υποκριτά, έκβαλε πρώτον την δοκόν εκ του οφθαλμού σου, και τότε διαβλέψεις εκβαλείν τα κάρφος εκ του οφθαλμού του αδελφού σου» (Ματθ. ζ 5).

Ο Κύριος μας “Ιησούς Χριστός άφησε την ειρήνη αυτή σαν κάποιο ανεκτίμητο θησαυρό στους μαθητές Του πριν το θάνατο Του, λέγοντας: «ειρήνην αφίημι υμίν, ειρήνην την εμήν δίδωμι υμίν» (Ίωάν. ιδ’ 27). Γι’ αυτή την ειρήνη ο Απόστολος λέγει: «και η ειρήνη του Θεού η υπερέχουσα πάντα νουν φρουρήσει τας καρδίας υμών και τα νοήματα υμών εν Χριστώ Ίησοϋ» (Φι-λιπ.δ’7).

Γι’ αυτό πρέπει να αγιάσουμε όλες τις σκέψεις, τις επιθυμίες και τα έργα μας, για να λάβουμε την ειρήνη του Θεού και να κραυγάζουμε πάντα μαζί με την Εκκλη­σία: «Κύριε, ο θεός ημών, ειρήνην δος ημίν» (Ησαίας κστ’ 12).

Από το βιβλίο: Διδαχές Οσίου Σεραφείμ του Σαρώφ- σειρά: Φιλοκαλία των Ρώσων Νηπτικών, εκδόσεις Πέτρου Μπότση, Αθήνα 1983