9 ΗΜΕΡΗ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΙΚΗ ΕΚΔΡΟΜΗ ΚΑΪΡΟ - ΣΙΝΑ - ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΑ

 ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ:

ΜΥΣΤΑΚΙΔΗΣ TOYRS

Αγ.Κωνσταντίνου6, Ομόνοια,

Τηλ. 210-5221860, 5234396, 5248741,

φαξ: 210-5234397

9 ΗΜΕΡΗ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΙΚΗ ΕΚΔΡΟΜΗ ΚΑΪΡΟ - ΣΙΝΑ - ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΑ

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΚΔΡΟΜΗΣ

1η Ημέρα Τρίτη 30/8/22

ΑΘΗΝΑ-ΚΑΪΡΟ

Συγκέντρωση στο αεροδρόμιο, όπου μετά τον έλεγχο αποσκευών και διαβατηρίων πτήση για Κάιρο στις 07:10 π.μ.. Άφιξη στις 08.05 π.μ., επιβίβαση στο πούλμαν καν στην συνέχεια πρωινή ξενάγηση στο Κάιρο, κατά τη διάρκεια της οποίας θα επισκεφθούμε το Αρχαιολογικό Μουσείο, όπου φιλοξενούνται περισσότερα από 100.000 εκθέματα από όλες τις περιόδους της Αιγυπτιακής ιστορίας και ανάμεσα τους τα μοναδικά ευρήματα του τάφου του Τουταγχαμών. Σε απόσταση 18 χιλιομέτρων από το Κάιρο βρίσκονται οι πυραμίδες της Γκίζας - ένα από τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου - η Σφίγγα που παριστάνει τον Φαραώ Χεφρήνα με σώμα λιονταριού, αλλά και τα εργαστήρια παπύρων. Συνεχίζουμε την ξενάγηση μας στο Χριστιανικό τμήμα της πόλης όπου θα επισκεφτούμε τον Ι. Ναό του Αγίου Γεωργίου στο Παλαιό Κάιρο Τέλος, θα περιηγηθούμε σε ένα από τα πιο γνωστά σουκ της Ανατολής, το φημισμένο Χαν Ελ Χαλίλι. Κοσμήματα από ασήμι και χρυσό, υφάσματα, διακοσμητικά αντικείμενα, μπακίρια και ένα σωρό άλλα είδη σε μοναδικές τιμές. Η εκδρομή μας θα κλείσει (προαιρετικά) με βραδινή κρουαζιέρα στον Νείλο. Άφιξη στο ξενοδοχείο, δείπνο, διανυκτέρευση.

2η Ημέρα Τετάρτη 31/8/22

ΚΑΪΡΟ - ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ

Νωρίς το πρωί αναχώρηση για ολοήμερη εκδρομή στην Αλεξάνδρεια, όπου θα δούμε την Ελληνική Παροικία, το μνημείο του Αγνώστου στρατιώτη και το κάστρο που χτίστηκε από τα ερείπια του φάρου της Αλεξάνδρειας. Έπειτα θα επισκεφτούμε το Ελληνικό Πατριαρχείο και την Α.Θ.Μ Πατριάρχη κ.κ. Θεόδωρο, το Ναό του Ευαγγελισμού (από τις ωραιότερες εκκλησίες της πόλεως), το Ναό του Αγίου Σάββα, τους Κήπους της Μοντάζα και το περίφημο φάρο όπου έγινε η μετάφραση της Παλαιάς Διαθήκης. Στην συνέχεια θα επισκεφτούμε το σπίτι του ποιητή Καβάφη και την βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας. Το απόγευμα κατά την επιστροφή μας στο Κάιρο θα επισκεφθούμε τα Μοναστήρια της Νιτρίας (Αγ. Παϊσίου και Αγ. Μακαρίου). Επιστροφή στο ξενοδοχείο, δείπνο, διανυκτέρευση.

3η Ημέρα   Πέμπτη 01/9/22

ΣΙΝΑ

Μετά το πρωινό θα αναχωρήσουμε για Σινά. Άφιξη νωρίς το απόγευμα στην Ι. Μονή Αγίας Αικατερίνης   όπου   θα   συμμετάσχουμε  στον   Εσπερινό  και  στη   συνέχεια   θα   ακολουθήσει λεπτομερής ξενάγηση εντός της Μονής. Θα δούμε μέρος από τα χειρόγραφα και τις περίφημες βυζαντινές εικόνες, την Αγία Βάτο του Μωυσέως και το κοιμητήριο των Πατέρων και γενικά θα ζήσουμε στιγμές πνευματικής έξαρσης και ψυχικής ανάτασης από το ασύγκριτο μεγαλείο της Ιεράς Μονής με τα 1500 χρόνια ιστορίας κάτω από τη σιωπή της Ερήμου. Μεταφορά και τακτοποίηση στο ξενοδοχείο, δείπνο και διανυκτέρευση.

4η Ημέρα Παρασκευή 02/9/22

ΣΙΝΑ - ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΑ

Πρωινή Θεία Λειτουργία στην Ιερά Μονή της Αγίας Αικατερίνης.  Στη συνέχεια αναχώρηση για τα Αιγυπτοισραηλινά σύνορα. Αργά το απόγευμα αφού περάσουμε κατά μήκος τη Νεκρά Θάλασσα θα φτάσουμε στα Ιεροσόλυμα. Άφιξη και τακτοποίηση στο ξενοδοχείο, δείπνο, διανυκτέρευση

5η Ημέρα   Σάββατο 03/9/22

ΤΙΒΕΡΙΑΔΑ

Μετά το πρωινό, θα αναχωρήσουμε για την περιοχή της Γαλιλαίας, όπου θα επισκεφθούμε την Ιερά Μονή Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στο Όρος Θαβώρ, τον Ιερό Ναό του Ευαγγελισμού της Υπεραγίας Θεοτόκου στη Ναζαρέτ και την Κανά της Γαλιλαίος (στην οποία πραγματοποιήθηκε το πρώτο Θαύμα του Κυρίου της μετατροπής του ύδατος εις οίνο). Έπειτα, θα αναχωρήσουμε για τη λίμνη της Τιβεριάδος (όπου πραγματοποιήθηκαν τα περισσότερα των θαυμάτων του Κυρίου και κάλεσε τους μαθητές Του στο Αποστολικό Αξίωμα) και θα επισκεφθούμε τον Ιερό Ναό των Αγίων Αποστόλων στην αρχαία Καπερναούμ. Επιστροφή στο ξενοδοχείο, δείπνο, διανυκτέρευση. 

6η Ημέρα Κυριακή 04/9/22

ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΑ (Εσωτερικό)

Μετά το πρωινό θα επισκεφτούμε την Γεθσημανή (όπου βρίσκεται ο Τάφος της Παναγίας, ο τόπος της προδοσίας και ο τόπος λιθοβολισμού του Αγίου Στεφάνου). Ακολούθως θα επισκεφτούμε τα προσκυνήματα της Παλαιάς Πόλεως των Ιεροσολύμων, ξεκινώντας από την Πύλη των Λεόντων, τον οίκο Αγ. Ιωακείμ και Αννης, τη Προβατική κολυμβήθρα, τη φυλακή του Αποστόλου Πέτρου και το Πραιτώριο. Ακολουθώντας την Οδό του Μαρτυρίου θα φτάσουμε στο Πανίερο Ναό της Αναστάσεως, όπου θα πραγματοποιηθεί ευλαβικό προσκύνημα στο Φρικτό Γολγοθά, στην Ιερή Αποκαθήλωση. στο Πανάγιο και Ζωοδόχο Τάφο του Κυρίου μας. Επιστροφή στο ξενοδοχείο, δείπνο, διανυκτέρευση.

7η Ημέρα Δευτέρα 05/9/22

ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΑ (Απόδοση εορτής Κοιμήσεως της Θεοτόκου) - ΒΗΘΛΕΕΜ

Το πρωί Θεία Λειτουργία στο Πάνσεπτο Θεομητορικό Μνήμα στην Γεθσημανή για την απόδοση της εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Στη συνέχεια θα επισκεφθούμε στο Σπήλαιο της Γεννήσεως του Κυρίου μας στην Βασιλική της Βηθλεέμ, έπειτα θα μεταβούμε στο χωριό των Ποιμένων, την Ιερά Μονή του Αγ. Θεοδοσίου του Κοινοβιάρχου (όπου βρίσκεται το Ιερό Σπήλαιο των Τριών Μάγων) και θα ακολουθήσει (προαιρετική) επίσκεψη με ταξί στην Ιερά Μονή του Αγ. Σάββα του Ηγιασμένου. Επιστροφή στο ξενοδοχείο, δείπνο, διανυκτέρευση. 

8η Ημέρα Τρίτη 06/9/22

ΙΕΡΙΧΩ

Μετά το πρωινό θα επισκεφτούμε την Ιερά Μονή Μάρθας και Μαρίας στην Βηθανία και την Ιερά Μονή του Αγίου Γεωργίου του Χοζεβίτου. Έπειτα θα εισέλθουμε στην Ιεριχώ για να επισκεφθούμε το Σαραντάριο Όρος. την Ιερά Μονή του Προφήτου Ελισσαίου (όπου βρίσκεται η Συκομωρέα που ανέβηκε ο Ζακχαίος). Έπειτα, θα επισκεφθούμε την Ιερά Μονή του Αγίου Γερασίμου του Ιορδανίτου, θα δούμε το πραγματικό σημείο της Βαπτίσεως του Κυρίου στον Ιορδάνη Ποταμό. Επιστροφή στο ξενοδοχείο, δείπνο, διανυκτέρευση. 

9η Ημέρα Τετάρτη 07/9/22

ΤΕΛ ΑΒΙΒ - ΑΘΗΝΑ

Μετά το πρωινό θα υπάρξει ελεύθερος χρόνος στην Παλαιά Πόλη των Ιεροσολύμων για προσκύνημα και αγορές, σε διάφορα μοναστήρια. Στη συνέχεια θα επισκεφτούμε την Αγία Σιών (τόπος όπου βρίσκεται η Πατριαρχική Σχολή. ο Τάφος του Δαυίδ, το Υπερώο και το σπίτι του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, όπου πραγματοποιήθηκε η κοίμηση της Θεοτόκου). Ακολούθως θα επισκεφθούμε την Ορεινή (Γενέτειρα του Αγ. Ι. Προδρόμου), το Καταμόνας (όπου βρίσκεται ο Τάφος του Αγίου Συμεών), την Ιερά Μονή Τιμίου Σταυρού. Νωρίς το απόγευμα αναχώρηση για το αεροδρόμιο, όπου μετά τον έλεγχο αποσκευών και διαβατηρίων, πτήση για Αθήνα στις 19:40. Αφιξη στις 21.40 μ.μ.

ΤΕΛΟΣ ΕΚΔΡΟΜΗΣ

Τιμή συμμετοχής: 1260€

Περιλαμβάνονται:

> Αεροπορικά εισιτήρια (Αθήνα - Κάιρο // Τελ Αβιβ - Αθήνα με Aegean Airlines)

> 8 Πρωινά και 8 γεύματα

> Διαμονή σε επιλεγμένα κεντρικά ξενοδοχεία σε Κάιρο και Ιεροσόλυμα

> Μεταφορές από /προς αεροδρόμια /ξενοδοχεία

> Ανάβαση στο Όρος Θαβώρ με ταξί

> Φόροι Αεροδρομίου και συνόρων, επίναυλος καυσίμων

> Ξεναγήσεις, περιηγήσεις όπως αναφέρονται στο πρόγραμμα

> Ταξιδιωτική ασφάλιση αστικής ευθύνης

>Ταξιδιωτική τσάντα

> Συνοδός — ξεναγός

Δεν περιλαμβάνονται:

> Ότι αναγράφεται ως προαιρετικό

> Είσοδοι σε μουσεία και αρχαιολογικούς χώρους

> Visa Αιγύπτου 30€

Το τουριστικόγραφείο διατηρεί το δικαίωμα, εάν καταστεί λόγος, να αλλάξει τη σειρά των ξεναγήσεων του προγράμματος είτε τις ώρες τους, χωρίς να αφαιρεθεί κάτι από αυτό

*Περισσότερες πληροφορίες - Δηλώσεις συμμετοχής στον π. Χρυσόστομο (τηλ 6947945150)

Ο Παράδεισος αρχίζει από εδώ,

 

Με τη λατρεία του Θεού ζεις στον Παράδεισο. Άμα γνωρίσεις και αγαπήσεις τον Χριστό, ζεις στον Παράδεισο. Ο Χριστός είναι ο Παράδεισος. Ο Παράδεισος αρχίζει από δω. Η Εκκλησία είναι ο επί γης Παράδεισος ομοιότατος με τον εν ουρανοίς. Ο Παράδεισος που είναι στον ουρανό ο ίδιος είναι κι εδώ στη γη. Εκεί όλες οι ψυχές είναι ένα, όπως η Αγία Τριάδα είναι τρία πρόσωπα, αλλά είναι ενωμένα κι αποτελούν ένα.

 Κύριο μέλημά μας είναι να αφομοιωθούμε στον Χριστό, να ενωθούμε με την Εκκλησία. Αν μπούμε στην αγάπη του Θεού, μπαίνομε στην Εκκλησία. Αν δεν μπούμε στην Εκκλησία, αν δεν γίνομε ένα με την εδώ, την επίγεια Εκκλησία, υπάρχει φόβος να χάσομε και την επουράνια. Όποιος ζει τον Χριστό, γίνεται ένα μαζί Του, με την Εκκλησία Του. Ζει μια τρέλα! Η ζωή αυτή είναι διαφορετική απ’ τη ζωή των άλλων ανθρώπων. Είναι χαρά, είναι φως, είναι αγαλλίαση, είναι ανάταση. Αυτή είναι η ζωή της Εκκλησίας, η ζωή του Ευαγγελίου, η Βασιλεία του Θεού.«Η Βασιλεία του Θεού εντός ημών εστίν». Έρχεται μέσα μας ο Χριστός κι εμείς είμαστε μέσα Του. Και συμβαίνει όπως μ’ ένα κομμάτι σίδηρο που τοποθετημένος μες στη φωτιά γίνεται φωτιά και φως· έξω απ’ τη φωτιά, πάλι σίδηρος σκοτεινός, σκοτάδι.

 Στην Εκκλησία γίνεται η θεία συνουσία, γινόμαστε ένθεοι. Όταν είμαστε με τον Χριστό, είμαστε μέσα στο φως· κι όταν ζούμε μέσα στο φως, εκεί δεν υπάρχει σκότος. Το φως όμως δεν είναι παντοτινό· εξαρτάται από μας. Συμβαίνει όπως με το σίδηρο, που έξω απ’ τη φωτιά γίνεται σκοτεινός. Σκότος και φως δεν συμβιβάζονται. Ποτέ δεν μπορεί να έχομε σκοτάδι και φως συγχρόνως. Ή φως ή σκότος. Όταν ανάψεις το φως, πάει το σκότος. Για να διατηρήσουμε την ενότητά μας, θα πρέπει να κάνομε υπακοή στην Εκκλησία, στους επισκόπους της. Υπακούοντας στην Εκκλησία, υπακούομε στον ίδιο τον Χριστό. Ο Χριστός θέλει να γίνομε μία ποίμνη μ’ έναν ποιμένα.

Να πονάμε την Εκκλησία. Να την αγαπάμε πολύ. Να μη δεχόμαστε να κατακρίνουν τους αντιπροσώπους της. … Και με τα μάτια μας να δούμε κάτι αρνητικό να γίνεται από κάποιον ιερωμένο, να μην το πιστεύομε, ούτε να το σκεπτόμαστε, ούτε να το μεταφέρομε. Το ίδιο ισχύει και τα λαϊκά μέλη της Εκκλησίας και για κάθε άνθρωπο. Όλοι είμαστε Εκκλησία.

Να προσέχομε και το τυπικό μέρος. Να ζούμε τα μυστήρια, ιδιαίτερα το μυστήριο της Θείας Κοινωνίας. Σ’ αυτά βρίσκεται η Ορθοδοξία. Προσφέρεται ο Χριστός στην Εκκλησία με τα μυστήρια και κυρίως με την Θεία Κοινωνία. Να σας πω για μια επίσκεψη του Θεού σ’ εμένανε τον ταπεινό, για να δείτε την χάρι των μυστηρίων. Έτσι όπως πονούσα, μου σταυρώσανε το σπυράκι με ευχέλαιο κι αμέσως έσβησε ο πόνος.

Την Πεντηκοστή εξεχύθη η χάρις του Θεού όχι μόνο στους αποστόλους αλλά και σ’ όλο τον κόσμο που βρισκόταν γύρω τους. Επηρέασε πιστούς και απίστους Ενώ ο Απόστολος Πέτρος ομιλούσε τη δική του γλώσσα, η γλώσσα του μετεποιείτο εκείνη την ώρα στο νου των ακροατών. Με τρόπο μυστικό το Άγιον Πνεύμα τους έκανε να καταλαβαίνουν τα λόγια του στη γλώσσα τους, μυστικά, χωρίς να φαίνεται. Αυτά τα θαύματα γίνονται με την επενέργεια του Αγίου Πνεύματος. Παραδείγματος χάριν, η λέξη «σπίτι» σ’ αυτόν που ήξερε γαλλικά θ’ ακουγόταν «la maison». Ήταν ένα είδος διοράσεως· άκουγαν την ίδια τους τη γλώσσα. Ο ήχος χτυπούσε στο αυτί, αλλά εσωτερικά, με τη φώτιση του Θεού, τα λόγια ακούγονταν στη γλώσσα τους. Οι Πατέρες της Εκκλησίας αυτή την ερμηνεία της Πεντηκοστής δεν την αποκαλύπτουν πολύ φανερά, φοβούνται τη διαστρέβλωση. Το ίδιο συμβαίνει και με την Αποκάλυψη του Ιωάννου. Οι αμύητοι δεν μπορούν να καταλάβουν το νόημα του μυστηρίου του Θεού. Παρακάτω λέει, «εγένετο δε πάση ψυχή φόβος …», δηλαδή κατέλαβε φόβος την κάθε ψυχή. Αυτός ο «φόβος» δεν ήταν φόβος. Ήταν κάτι άλλο, κάτι ξένο, κάτι ακατανόητο, κάτι, κάτι που δεν μπορούμε να το πούμε. Ήταν το δέος, ήταν το γέμισμα, ήταν η χάρις. Ήταν το γέμισμα υπό της θείας χάριτος. Στην Πεντηκοστή οι άνθρωποι βρέθηκαν ξαφνικά σε μία τέτοια κατάσταση θεώσεως, που τα χάσανε. Έτσι, όταν η θεία χάρις τους επεσκίαζε, τους ετρέλαινε όλους –με την καλή έννοια τους ενθουσίαζε.

Η «κλάσις του άρτου» ήταν η Θεία Κοινωνία. Και συνεχώς αυξάνονταν οι σωζόμενοι, εφόσον έβλεπαν όλους τους χριστιανούς να είναι «εν αγαλλιάσει και αφελότητι καρδίας αινούντες τον Θεόν». … Αυτό είναι ενθουσιασμός κι αυτό πάλι τρέλα. Εγώ όταν το ζω αυτό, το αισθάνομαι και κλαίω. Πηγαίνω στο γεγονός, ζω το γεγονός, το αισθάνομαι κι ενθουσιάζομαι και κλαίω. Αυτό είναι θεία χάρις. Αυτό είναι και η αγάπη προς τον Χριστό.

Αυτό που ζούσαν οι απόστολοι μεταξύ τους κι αισθανόντουσαν όλη αυτή τη χαρά, στη συνέχεια έγινε με όλους κάτω από το υπερώον. Δηλαδή αγαπιόντουσαν, χαιρόταν ο ένας τον άλλον, ο ένας με τον άλλον είχαν ενωθεί. Ακτινοβολεί αυτό το βίωμα και το ζούνε κι άλλοι Ο απώτερος σκοπός της θρησκείας μας είναι το «ίνα ώσιν έν». Εκεί ολοκληρώνεται το έργο του Χριστού.

Η θρησκεία μας είναι αγάπη, είναι έρωτας, είναι ενθουσιασμός, είναι τρέλα, είναι λαχτάρα του θείου. Είναι μέσα μας όλ’ αυτά. Είναι απαίτηση της ψυχής μας η απόκτησή τους.

Πηγή: ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΛΟΓΟΙ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΟΥ

 

 

 

Η χαρά είναι ο τόνος του Χριστιανισμού.

 

Πηγή της ψευδούς θρησκείας είναι η ανικανότητα να χαρείς, ή μάλλον η άρνηση της χαράς, ενώ η χαρά είναι απόλυτα ουσιώδης επειδή, δίχως αμφιβολία, αποτελεί καρπό της παρουσίας του Θεού. Δεν μπορεί κάποιος να γνωρίζει ότι υπάρχει Θεός και να μη χαίρεται. Μόνο σε σχέση με τη χαρά, ο φόβος του Θεού και η ταπείνωση είναι σωστά, γνήσια και καρποφόρα. Έξω από τη χαρά, όλα γίνονται δαιμονικά, μια βαθύτερη διαστροφή κάθε θρησκευτικής εμπειρίας. Μια θρησκεία φόβου. Θρησκεία της ψευτοταπείνωσης. Θρησκεία της ενοχής: τα πάντα είναι πειρασμοί και παγίδες -όντως πολύ δυνατοί, όχι μόνο στον κόσμο, αλλά και μέσα στην Εκκλησία. Οι "θρησκευόμενοι" άνθρωποι, κατά κάποιο τρόπο, βλέπουν τη χαρά με υποψία.

Σκέφτομαι πως ο Θεός θα συγχωρήσει τα πάντα εκτός από την έλλειψη χαράς. Το ότι ξεχνάμε πώς ο Θεός δημιούργησε και έσωσε τον κόσμο. Η χαρά δεν είναι ένα από τα "συστατικά" του Χριστιανισμού, είναι όμως ο τόνος του Χριστιανισμού που διαπερνά τα πάντα - πίστη και όραμα. Όπου δεν υπάρχει χαρά, ο Χριστιανισμός γίνεται φόβος και συνεπώς βασανιστήριο. Γνωρίζουμε σχετικά με την κατάσταση πτώσεως όπου βρίσκεται ο κόσμος μας, μόνο επειδή γνωρίζουμε την υπέροχη δημιουργία του και τη σωτηρία του από τον Χριστό. Η γνώση του πεπτωκότος κόσμου δεν μπορεί να σκοτώνει τη χαρά, η οποία πάντοτε εκρέει σ' αυτόν τον κόσμο, συνεχώς ως μία "χαρμολύπη".

Π. Αλέξανδρος Σμέμαν

Η Ανάληψη του Κυρίου.

 

Ένα ρίγος χαράς διαπερνά τη λέξη «ανάληψη», που δείχνει μια πρόκληση προς τους αποκαλούμενους «νόμους της φύσεως», προς τη διαρκή κάθοδο και πτώση· είναι μια λέξη που ακυρώνει τούς νόμους της βαρύτητας και πτώσης.

Εδώ αντίθετα τα πάντα είναι ελαφράδα, πέταγμα, μια ατέλειωτη άνοδος. Η Ανάληψη τού Κυρίου γιορτάζεται σαράντα μέρες μετά το Πάσχα, την Πέμπτη τής έκτης εβδομάδας μετά τη γιορτή τής Ανάστασης τού Χριστού.

Την Τετάρτη, την παραμονή, η Εκκλησία τελεί την αποκαλούμενη «Απόδοση της εορτής του Πάσχα», σαν να χαιρετά δηλ. το Πάσχα. Η ακολουθία είναι ακριβώς η ίδια, απ’ αρχής μέχρι τέλους, όπως αυτή της νύχτας του Πάσχα, με την απαγγελία ακριβώς των ίδιων στίχων: «Αναστήτω ο Θεός και διασκορπισθήτωσαν οι εχθροί Αυτού», «Αύτη η ημέρα ην εποίησεν ο Κύριος, αγαλλιασώμεθα καί ευφρανθώμεν εν αυτή». Όταν ψάλλει αυτούς τούς στίχους ο ιερεύς, κρατά την πασχάλια λαμπάδα και θυμιατίζει ολόκληρη την εκκλησία, ενώ σε απάντηση ψάλλεται το «Χριστός ανέστη». Αποχωριζόμαστε το Πάσχα, το «αποδίδουμε» στο επόμενο έτος.

Ίσως να έπρεπε να αισθανόμαστε λυπημένοι. Αντί όμως για λύπη, μας δίνεται νέα χαρά: η χαρά να στοχαζόμαστε και να γιορτάζουμε την Ανάληψη. Σύμφωνα με την ευαγγελική διήγηση αυτού του γεγονότος, ο Κύριος αφού έδωσε τις τελευταίες οδηγίες στους μαθητές, «εξήγαγε αυτούς έξω έως εις Βηθανία, και επάρας τας χείρας αυτού ευλόγησε αυτούς. και εγένετο εν τω ευλογείν αυτόν αυτούς διέστη απ’ αυτών και ανεφέρετο εις τον ουρανό. και αυτοί προσκυνήσαντες αυτόν υπέστρεψαν εις Ιερουσαλήμ μετά χαράς μεγάλης», (Λουκ. 24, 50-52). «Μετά χαράς μεγάλης». Ποια είναι η πηγή αυτής τής μεγάλης χαράς που αντέχει μέχρι σήμερα και εκρήγνυται με τέτοια εκπληκτική λαμπρότητα την ημέρα τής Αναλήψεως; Επειδή φαίνεται σαν ο Χριστός να έφυγε και να άφησε μόνους τούς μαθητές· ήταν μια μέρα χωρισμού. Μπροστά τους βρίσκεται ο πολύ μακρύς δρόμος τού κηρύγματος, των διωγμών, του πόνου και του πειρασμού που γεμίζουν μέχρι υπερχείλισης την ιστορία του Χριστιανισμού και της Εκκλησίας. Φαίνεται πώς παρήλθε η χαρά, η χαρά της επίγειας και καθημερινής συντροφιάς με τον Χριστό, πως έφθασε στο τέλος η προστασία που παρείχε η δύναμη και η θεότητά Του.

Πόσο σωστά όμως έκανε κάποιος ιερέας πού ονόμασε την ομιλία του για την Ανάληψη «χαρά τού χωρισμού»! Φυσικά η Εκκλησία δεν εορτάζει την αναχώρηση τού Χριστού. Ο Χριστός είπε: «μεθ υμών ειμί πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος». (Ματθ. 28, 20), και ολόκληρη η χαρά της Χριστιανικής πίστης βρίσκεται στη συνειδητοποίηση της παρουσίας Του, όπως ακριβώς την υποσχέθηκε: «ου γαρ εισί δύο ή τρείς συνηγμένοι εις το εμόν όνομα, εκεί ειμί εν μέσω αυτών» (Ματθ. 18, 20). Δεν γιορτάζουμε την αναχώρηση του Χριστού, αλλά την ανάληψή Του στους ουρανούς.

Η εορτή τής Αναλήψεως αποτελεί εορτασμό του ανοίγματος του ουρανού στους ανθρώπους, του ουρανού ως του νέου και αιώνιου οίκου, του ουρανού ως της αληθινής μας πατρίδας. Η αμαρτία χώρισε βίαια τη γη από τον ουρανό και μας έκανε γήινους και χοντροκομμένους, προσήλωσε το βλέμμα μας σταθερά στο έδαφος και έκανε τη ζωή μας αποκλειστικά γεωτροπική. Αμαρτία είναι η προδοσία του ουρανού μέσα στην ψυχή. Αυτή ακριβώς τη μέρα, την εορτή τής Αναλήψεως, νιώθουμε τρομοκρατημένοι από αυτή την άρνηση πού γεμίζει ολόκληρο τον κόσμο. Ο άνθρωπος με υπεροψία και περηφάνια αναγγέλλει πως είναι μόνο υλικός, πως ολόκληρος ο κόσμος είναι υλικός, και πως τίποτε δεν υπάρχει πέρα από το υλικό. Και για κάποιο λόγο είναι ακόμη και χαρούμενος γι’ αυτό, και μιλά με οίκτο και συγκατάβαση γι’ αυτούς πού ακόμη πιστεύουν σε κάποιου είδους «ουρανό» σαν να πρόκειται για γελωτοποιούς ή για αγροίκους. Ελάτε αδελφοί, «ουρανοί» είναι απλώς ο ουρανός, είναι τόσο υλικός όσο και καθετί άλλο··δεν υπάρχει τίποτε άλλο, δεν υπήρξε ούτε και θα υπάρξει. Πεθαίνουμε, εξαφανιζόμαστε· έτσι στο μεταξύ ας κτίσουμε έναν επίγειο παράδεισο και ας ξεχάσουμε τις φαντασίες των παπάδων. Αυτό εν συντομία είναι το τελικό αποτέλεσμα και η ουσία του πολιτισμού μας, της επιστήμης μας, της ιδεολογίας μας. Η πρόοδος καταλήγει στο νεκροταφείο, με την πρόοδο των σκουληκιών πού τρέφονται από τα πτώματα. Αλλά τί μάς προτείνετε, μας ερωτούν, ποιος είναι αυτός ο ουρανός για τον οποίο μιλάτε, στον οποίο ο Χριστός ανελήφθη; Τέλος πάντων, τίποτε δεν υπάρχει στον ουρανό για το οποίο μιλάτε.

 Ας απαντήσει σ αυτό το ερώτημα ο Ιωάννης Χρυσόστομος, ο μεγάλος Πατέρας τής Εκκλησίας πού έζησε δέκα έξι αιώνες πριν. Μιλώντας για τον ουρανό, αναφωνεί: «Τι ανάγκη έχω από τον ουρανό, όταν εγώ ο ίδιος θα γίνω ουρανός;». Ας έρθει η απάντηση από τούς Πατέρες μας που ονόμαζαν την Εκκλησία «επίγειο ουρανό». Το ουσιαστικό σημείο αυτών των δύο απαντήσεων είναι το εξής: ουρανός είναι το όνομα τής αυθεντικής κλήσης μας ως ανθρώπινα πλάσματα, ουρανός είναι η τελική αλήθεια για τη γη. Όχι. Ο ουρανός δεν βρίσκεται κάπου στο απώτερο διάστημα πέρα από τούς πλανήτες ή σε κάποιον άγνωστο γαλαξία. Ουρανός είναι αυτό που μας επιστρέφει ο Χριστός, ό,τι χάσαμε με την αμαρτία και την υπερηφάνεια, με τις επίγειες, αποκλειστικά γήινες, επιστήμες και ιδεολογίες, και τώρα είναι ανοικτός, μας τον προσφέρει και μας τον επιστρέφει ο Χριστός. Ουρανός είναι το βασίλειο της αιώνιας ζωής, το βασίλειο της αλήθειας, της καλοσύνης και της ομορφιάς. Ουρανός είναι ολόκληρη η πνευματική μεταμόρφωση της ανθρώπινης ζωής· ουρανός είναι η βασιλεία τού Θεού, η νίκη πάνω στο θάνατο, ο θρίαμβος της αγάπης και της φροντίδας· ουρανός είναι η εκπλήρωση αυτής της έσχατης επιθυμίας, για την οποία ειπώθηκε: «ά οφθαλμός ουκ είδε και ούς ουκ ήκουσε και επί καρδίαν ανθρώπου ουκ ανέβη, ά ητοίμασεν ο Θεός τοίς αγαπώσιν αυτόν» (Α Κορ. 2, 9). Όλα αυτά μας έχουν αποκαλυφθεί, μας έχουν δοθεί από τον Χριστό. Και έτσι ο ουρανός διαπερνά τη ζωή μας εδώ και τώρα, η ίδια η γη γίνεται μια αντανάκλαση, ένα είδωλο τής ουράνιας ομορφιάς. Ποιος κατήλθε από τον ουρανό στη γη για να μας επιστρέψει τον ουρανό; Ο Θεός. Ποιος ανέβηκε από τη γη στον ουρανό; Ο άνθρωπος Ιησούς.

 Ο Μέγας Αθανάσιος λέει πώς «ο Θεός έγινε άνθρωπος για να γίνει ο άνθρωπος Θεός». Ο Θεός κατέβηκε στη γη για να μπορέσουμε εμείς να ανεβούμε στον ουρανό! Αυτό ακριβώς γιορτάζουμε την ημέρα τής Αναλήψεως! Αυτή είναι η πηγή της λαμπρότητας και της άρρητης χαράς. Αν ο Χριστός βρίσκεται στον ουρανό, κι αν Τον πιστεύουμε και Τον αγαπούμε, τότε είμαστε κι εμείς μαζί Του, στο δείπνο Του, στη Βασιλεία Του. Αν η ανθρωπότητα αναληφθεί μαζί Του, και δεν πέσει, τότε θα ανέβω μαζί Του κι εγώ προσκεκλημένος απ’ Αυτόν. Και «εν Αυτώ» μου αποκαλύπτεται ο σκοπός, το νόημα και η έσχατη χαρά τής ζωής μου. Το καθετί γύρω μας μάς τραβά προς τα κάτω. Ατενίζω όμως τη θεϊκή σάρκα να ανέρχεται στον ουρανό, τον Χριστό να τραβά προς τα πάνω «εν φωνή σάλπιγγος», και λέω στον εαυτό μου και στον κόσμο: εδώ βρίσκεται η αλήθεια για τον κόσμο και τον άνθρωπο, εδώ είναι η ζωή στην οποία ο Χριστός μας καλεί από την αιωνιότητα.

Την υπέρ ημών πληρώσας οικονομίαν και τα επί γης ενώσας τοίς ουρανίοις, ανελήφθης εν δόξη, Χριστέ ο Θεός ημών, ουδαμόθεν χωριζόμενος, αλλά μένων αδιάστατος και βοών τοις αγαπώσί σε Εγώ ειμί μεθ’ υμών και ουδείς καθ’ υμών.

 

Από το βιβλίο: «π. Αλέξανδρος Σμέμαν, ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟ – Β΄», , ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΚΡΙΤΑΣ