11 Ιουλίου
Η Αγία Ευφημία, η οποία έζησε και μαρτύρησε κατά τους
χρόνους του αυτοκράτορα Διοκλητιανού, γεννήθηκε στη Χαλκηδόνα από οικογένεια
θεοσεβή και ευγενική. Οι γονείς της, φρόντισαν ώστε η θυγατέρα τους να
αναπτύξει κάθε χριστιανική αρετή. Η Ευφημία
εξελίχθηκε σε άνθρωπο με σπάνια χαρίσματα και δυνατό χριστιανικό φρόνημα, το
οποίο επέδειξε όταν ο ειδωλολάτρης ανθύπατος της Μικράς Ασίας Πρίσκος διέταξε
να παρευρεθούν όλοι οι κάτοικοι της Χαλκηδόνας σε γιορτή, την οποία οργάνωνε
προς τιμή του θεού των ειδωλολατρών Άρη. Τότε η Ευφημία αποφάσισε μαζί με
άλλους χριστιανούς να απέχει από τη γιορτή των ειδωλολατρών και για το λόγο
αυτό συνελήφθη και φυλακίσθηκε.
Κατά
τη διάρκεια της αιχμαλωσίας της οι εχθροί του Χριστού προσπαθούσαν με κάθε
τρόπο να πείσουν την Αγία να αρνηθεί την πίστη της και να ασπασθεί τα είδωλα.
Όταν συνειδητοποίησαν πως η ευφημία δεν επρόκειτο να αλλάξει την πίστη της με
τους λόγους, τη βασάνισαν φριχτά. Όμως με τη θεία χάρη, η Αγία δεν έπαθε τίποτα
από τα βασανιστήρια. Τελικά οι δήμιοι, την έριξαν σε άγρια θηρία και η Ευφημία
βρήκε το θάνατο από μία αρκούδα. Η
μνήμη της από την Ορθόδοξη Εκκλησία μας εορτάζεται την 16 Σεπτεμβρίου εκάστου
έτους.
Όμως
εορτάζουμε την ιερά της μνήμη και την 11η του μηνός Ιουλίου, σήμερα. Τη μέρα αυτή,
το έτος 451 μ.Χ, κατά την εποχή του
Μαρκιανού και της Πουλχερίας, και κατά την Δ΄ Οικουμενική Σύνοδο της
Χαλκιδόνος, έγινε με τη χάρη της ένα μεγάλο θαύμα που ανέδειξε την Ορθοδοξία μας
ως τη μόνη και μοναδική Ορθή Δοξασία και
Ορθή Δοξολογία του εν Τριάδει Θεού και καταδίκασε την αίρεση του μονοφυσιτισμού
τότε, αλλά και όλων των αιρέσεων διαχρονικά από την πρώτη αίρεση των Νικολαϊτών στα χρόνια των Αποστόλων, την
αίρεση του Μονοφυσιτισμού, του Νεστοριανισμού, του Μονοθελητισμού, του Παπισμού και τόσων άλλων μέχρι την τελευταία αίρεση
των ημερών μας αυτή του Οικουμενισμού της μεγαλύτερης αίρεσης και πλάνης που
αναπτύχθηκε, της παναίρεσης όλων των αιρέσεων μαζί σύμφωνα με τον Άγιο Ιουστίνο
Πόποβιτς. Τότε λοιπόν, κατά την διάρκεια
της Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου της
Χαλκιδόνος συντάχθηκαν δύο τόμοι που περιείχαν τους όρους της Συνόδου αυτής
περί των δύο φύσεων του Χριστού, ένας των Ορθοδόξων και ένας των μονοφυσιτών. Για να πάψει λοιπόν η έριδα
μεταξύ των δύο πλευρών, αποφασίστηκε να τεθούν και οι δύο τόμοι μέσα στη
λάρνακα της Αγίας Ευφημίας, για να φανεί ποιόν από τους δύο θα δεχτεί η Αγία.
Μετά την αποσφράγιση της λάρνακας, βρέθηκε ο μεν των αιρετικών τόμος στα πόδια
της Αγίας πεταμένος, ο δε των ορθοδόξων στο στήθος της. Η ανάμνηση αυτού του θαύματος, εορτάζεται από την
Ορθόδοξη Εκκλησία μας σήμερα.
Στο Αγιολόγιο
της Εκκλησίας μας, σημαντική θέση καταλαμβάνει και η μορφή της Αγίας
Όλγας, που επίσης σήμερα συναχθήκαμε για να εορτάσουμε, η όποια αναφέρετε και
ως Ισαπόστολος. Τον τίτλο πού τον έχουν ελάχιστοι, της τον έδωσε η Αγία μας
Εκκλησιά, διότι συνετέλεσε πολύ, όπως και οι Απόστολοι, για τη διάδοση και
εξάπλωση του Χριστιανισμού.
Η Αγία Όλγα γεννήθηκε το 895 μ.Χ.
στη Ρωσία. Οι γονείς της ήσαν χωρικοί. Την νυμφεύτηκε ο ηγεμόνας του Κιέβου
Ιγκόρ. Την πήρε για το κάλλος της, την εξυπνάδα της και την αρετή της. Το 945 όμως, δολοφονήθηκε ο σύζυγος
της και έως ότου ενηλικιωθεί ο γιός της Σβιατοσλάβ έγινε αντιβασίλισσα. Τότε
έδειξε μεγάλες διοικητικές ικανότητες. Η πολιτική σταδιοδρομία της υπήρξε
μεγάλη. Τακτοποίησε τα οικονομικά του Κράτους. Προόδευε τότε το Κράτος εις
όλους τους τομείς. Ανεδείχθη η Όλγα ικανοτάτη εις την Διοίκηση.
Σπουδαιότερα όμως υπήρξε η θρησκευτική σταδιοδρομία της.
Υπήρξε, καθώς λέγει ο ιστορικός της εποχής Νέστωρ, η ανατολή και το άστρο της
Σωτηρίας της Ρωσίας. Κατέβαλε μεγάλες προσπάθειες δια τον εκχριστιανισμό
του Ρωσικού λάου. Η ζωή της ομοιάζει με την ζωή του Μεγάλου Κωνσταντίνου. Όπως
Εκείνος εργάστηκε για την επικράτηση του Χριστιανισμού, έτσι και αυτή
αγωνίστηκε δια την εξάπλωση του Χριστιανισμού εις τας αχανείς χώρας της Ρωσίας.
Είναι δύσκολο να περιγράφει κανείς, με λεπτομέρειες, τις
μεγάλες προσπάθειές της και την αδιάκοπο διδασκαλία της για να διαφωτίσει το
Ρωσικό λαό και τον άπιστο γιό της Σβιατοσλάβον, τους οποίους δίδασκε, όχι
μόνον με την διδασκαλία της, αλλά πολύ περισσότερο και με τις άοκνες
προσπάθειές της. Προσπαθούσε
να τραβήξει τον κόσμο στο Χριστό. Έκανε ολονύκτιες δεήσεις και ικεσίες και με
θερμά δάκρυα παρακαλούσε το Θεό να φωτίσει και να καθοδηγήσει τον εθνικό γιό
της και το Ρωσικό λαό, ώστε να γνωρίσουν τον Αληθινό Θεό και τον Κύριο ημών
Ιησού Χριστό. Αλησμόνητο
παράδειγμα της θερμής διδασκαλίας της, είναι και τα τελευταία συγκινητικά
λόγια, πού είπε στο γιό της. Αυτά μοιάζουν πολύ με τα συγκινητικά λόγια της
Αγίας Ανθούσας της Μητέρας του Ιερού Χρυσοστόμου. Και οι δυο αυτές μητέρες
παρακαλούσαν τους γιούς των, να περιμένουν τον θάνατον τους και να μην τις
εγκαταλείψουν έως ότου πεθάνουν. Αυτή μάλιστα παρακαλούσε το γιό της
Σβιατοσλάβον να τον δει προτού πεθάνει Χριστιανό και με ζήλο μεγάλο.
Η Αγία Όλγα επισκέφθηκε κάποτε με την ακολουθία της το
Βυζάντιο, την Κωνσταντινούπολη. Εκεί της έκαμαν μεγάλη υποδοχή για τον μεγάλο
αγώνα της υπέρ του Χριστιανισμού. Όταν κατόπιν επέστρεψε στη Ρωσία, έκαμε
πολύ μεγαλύτερους αγώνες και προσπάθειες για τον λαό, αλλά και διά τον εαυτόν
της, τον καταρτισμό της και τον Αγιασμό της. Παρέδωσε στο Θεό αναρίθμητες
ψυχές. Τόσον μάλιστα πολύ
εργάστηκε αυτή για την Πίστη και για την Εκκλησία του Χριστού, ώστε της δόθηκε
και ο τίτλος της Ισαποστόλου. Αυτόν τον τίτλο τον έχουν ελάχιστοι στην Εκκλησιαστική
Ιστορία. Η
Αγία Όλγα παρέδωσε την Αγία της ψυχή στον Κύριο την 11ην Ιουλίου.
Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,
ας αναλογιστούμε όλοι μας, οι Άγιοι δεν είναι κάτι εκτός του κόσμου
τούτου. Ήταν και είναι άνθρωποι σαν εμάς. Με σάρκα και οστά. Είχαν
όμως πίστη ακλόνητη, αγάπη στο Θεό, έδειξαν μεγάλη μετάνοια και βίωσαν ταπείνωση
μέχρι τέλους. Πίστη τέτοια στο Θεό, που οι Άγιοι μάρτυρες της εκκλησίας και το
μαρτύριο το υπέμειναν και τη ζωή τους έδωσαν προς Δόξαν Του. Οι υπόλοιποι Άγιοι
της Εκκλησίας πέρασαν ένα άλλο μαρτύριον εξίσου σκληρό, το μαρτύριον της
συνειδήσεως και με την δια βίου ταπείνωση και μετάνοια τους κέρδισαν την Βασιλεία των Ουρανών. Κανείς δεν ανέβηκε στην
Βασιλεία των Ουρανών χωρίς κόπους και θυσίες . Έτσι όλοι οι Άγιοι της Εκκλησίας
μας, με τον θάνατό τους, πάτησαν και νίκησαν τον θάνατο και τον Άδη. Κέρδισαν
την αιώνια ζωή στην Βασιλεία των ουρανών δίνοντας αίμα και παίρνοντας Πνεύμα
Θεού.
Ακόμα και στους δύσκολους
τούτους καιρούς, τους έσχατους, η Χάρις του Κυρίου μας, μας δίνει Αγίους και θα
εξακολουθήσει να μας δίνει μέχρι της συντέλειας των αιώνων, προς Δόξα του εν
Τριάδει Θεού και για παρηγοριά και παραμυθία δικιά μας. Ότι κι αν κάνουν οι ισχυροί
και οι μεγάλοι του κόσμου, η Ορθόδοξη Εκκλησία μας, το Σώμα του Κυρίου, το
πλήρωμα του Παναγίου Πνεύματος, θα μείνει όρθια, ζωντανή, κραταιά, αταλάντευτη,
ακλόνητος κυματοθραύστης στις επιθέσεις του πονηρού γιατί, «Πύλαι άδου ου
κατισχύνουσιν αυτής».
Ζει Κύριος ο Θεός ημών,
αδελφοί μου!